Bu gün şəhərə çökən yağış ilə içimizə illərin bəxş etdiyi sevincin,üzümüzdə donub qalan yarı soyuq,yarı ilıq,ötən illerin xatirəsi vardır.Hamısı bir-bir fikrimizdən,bəzən yavaş,bəzən isə sürətlə keçər.Gözlərimizdə yaş,dərin hüzün,amma bir tərəfdəndə üzümüzdə soyuq bir təbəssüm yaradar.İncidiyimiz könüldənmi düşdük yoxsa,yaşamaq həvəsində olduğumuz xəyallar ilə reallıqların arasında qalmaqdanmı yorulduq.Düşünürəm ki,sonuncu dəfə nə zaman ruhən yorulduğumuzu xatırlamırıqsa,demək dünənidə unutmuş,bu günü yaşayırmış kimiyik.Bu isə,ağıla gəlməyəcək qədər pis,axmaq vərdişdir.Həqiqət bundadır ki, keçmişi xatırlamamalı ama,onu unutmağa çalışmaq əbəs və faydasızdır.Keçmişdən faydalanmadan gələcək qurmaq nə qədər çətin olursa olsun,uzun sürən xoşbəxtlik və dinclik gətirir insana.Bəzən də düşünürəm ki, keçmiş dedikləri əgər keçmişdə qalıbsa,bəs onun verdiyi ağıl və təcrübə nə üçün geridə qalmır.Odur ki,keçmişin üçün ağlamaq yerinə,bəlkə də ona minnətdar olmalıyıq.Bilirsiz niyə?Çünki bir doğmanın və dostun bizə vermədiyi həyat dərsini,bizə çox gözəl izah edib.Bunun üçün həyatda hərşeyə görə üzgün olmağa dəyməz bəlkə də.Hə birdə heçbirşeyin bitməsinə görə üzülmə,yaşadığına görə sevin.Onsuzda hərşey bir gün bitir.
Mənimsən, hətta səni heç vaxt görməsəm də
"Karamsar, depresif, klostrofobik.. Franz Kafkanın tarzını 3 kelimeyle tanımlasaydım, böyle tanımlardım. Kafka'yı okumak bir mağarada gezinmek gibi. Okurken sıkışmış ve basık hissettiriyor insanı. Fakat Kafka bizi bu mağarasında gezdirirken bazı yerlere çok değerli madenler de koymağı ihmal etmiyor..." (Portal)
Hələ 
Franz Kafka'nı
Hər kəsə salam!
Kitabı nə tez bitirdim deyə məyus oldum. Bəli , müəllif çox düzgün vurğulayıb, xoşbəxtlik sevdiyini əldə etməkdə deyil, əldə olanı sevməkdədir. Məncə, biz insanlar əlimizdə olanların nankoruyuq. Əlimizdə olanlara görə Allaha şükür etmək əvəzinə hələ bir də taleyimizdən şikayətlənirik. Xoşbəxtlik insanın ətrafdakılara necə baxdığından asılıdır, xoşbəxt olub da bunu görməmək üçün gözlərini bağlayan insanlar da vardır. Müəllif həm öz fikirləri, həm də dahi filosoflardan gətirdiyi sitatlardan xoşbəxtliyi çox gözəl izah etmişdir. İlk əvvəl oxuyanda kod adlar filan mənə "Enkaz altındakiler" kitabını bir balaca xatırlatdı. Əsərin belə gözəl davam etməsi, süjet xətti məni əsərə bağladı. Yazıçı 
Asəf Hüseynov'a yazıçılıq fəaliyyətində uğurlar arzulayıram, İnşəAllah yeni qələmə alacağı əsərlərdə bir də görüşərik. Hər kəsə bu dəyərli kitabı oxumağı tövsiyə edirəm, oxusanız peşman olmazsınız. Xoşbəxtlik hər zaman sizlərlə olsun...
Kitab bitdi, mən də bitdim.
Salammm :)
Kürk Mantolu Madonna 
Sabahattin Ali'nin oxuduğum 2. kitabıdır.
İlk 30 səyfəsini 30 dəfə oxudum desəm bəlkə az olar amma ilk 30 səyfəsin təkrar təkrar oxuyurdum.. Ona görə oxuyurdum ki ilk səyfələr kimin dilindən yazılmışdı başa düşmürdüm. Amma şükürlər olsun ki 
İbo Kılıç izah etdi)
Satıcı demişdi ki, "kitabın hər səyfəsində bir alıntı
Bilirsinizmi ki biz niyə vaxtından tez qocalırıq?
Ona görə ki, cəmiyyət tərəfindən təcavüzə məruz qalırıq. Mənəvi zorakılıqla beynimizə müəyyən ilahi plan və axmaq ideallar yeridirlər. Özümüzü kəşf etmək əvəzinə bizə hansısa sosial statusun əhəmiyyətini əzbərlədirlər və ona gedən yolun nəzəri və abstrakt metodlarını izah edirlər. Öz mənliyimizi qazanmamış itirib qocalırıq. Yetkin insanlar öz uğursuzluqlarını bizə göstərib deyirlər ki, "mənim kimi olma,filankəs kimi ol!" , halbuki kiminsə həyatını oğurlamaq, onun hərəkətlərini təkrarlamaq nəyə lazımdır? "Həqiqi dedektiv" (True detective) teleserialının ikinci mövsümündə gözəl bir epizod var. Epizodda dedektiv Vudrou deyir: Mən onlar tərəfindən nə deyildisə, hamısını etdim. Ordu, polis idarəsi, fərqi yoxdur. Mənasızdır. Sən edirsən, amma mənası yoxdur. Onlara o qədər uzun müddətdir qulaq asıram ki, kim olduğumu belə bilmirəm. Gözəl sözlərdir və mənliyimizi itirməmək üçün çox ciddi ismarıcdır.