‘Oldum olası kendimi kurbanlarla özdeşleştirmişimdir. Mazlumlarla, sömürgeleştirilmişlerle, dilencilerle, köylülerle, süngerdeki bakterilerle, sivrisinekler ve karıncalarla özdeşleştirmişimdir.
Bir gün intikamımı alacaktım. Buna, kimden intikam alacaksın, diye soran biri çıkabilirdi.
Göreceksiniz, dedim hiç kimseye.
Ömrüm boyunca beni görmezden gelenler, irademin gücünü, yaşam coşkumu hor gören kim varsa.’
.
Şöyle başlıyor kitap: ‘30 Eylül, hem üvey erkek kardeşimin ölüm haberini hem de yeni kanepeyi IKEA’dan aldığım gün.’ İki merak konusuyla Helen Moran’ı dinlemeye başlıyoruz. Üvey kardeşinin intiharının peşine düştüğünü sanıyoruz ama bu iz sürme geçmişe bir yolculuğa dönüşüyor. Üvey ailesini, çocukluğunu, tek başına ayakta kalma sürecini öfkeyle, kırgınlıkla okuyoruz. Durağan akan bir kitap gibi görünse de satır aralarında çok şey anlatıyor ‘Huzurunuzu Bozduğum İçin Özür Dilerim’. Ve sona doğru sesi yükseliyor hikayenin.
Beklediğimden daha karanlık ve güçlüydü Huzurunuzu Bozduğum İçin Özür Dilerim. Patrick Cottrell, sanki kendiyle de hesaplaşıyor.
Çok sevdim.
.
Hilal Dikmen çevirisi, Merve Güven kapak tasarımıyla ~
109 syf.
·
Not rated
Sabahları sokakta duruyor, sırtımı binaların duvarlarına dayayıp kaldırımda koşuşup oynayan çocuklara bakıyor, onların yanına varıp onlarla beraberce oynayasım ve sevinesim geliyordu. Fakat kendilerini ürkütmemek için ancak uzaktan seyredebiliyordum. Gene de onlara bakarken kalbimin en derin bir yerinde hayattan büsbütün kopmadığımı hisseder ve gözlerimi kapatıp uzak Kırım'ı, Gurfuz'u görürdüm.Evet, orda. Dedemin, babamın kemikleri gömülü toprakta. Yalnız orada. Doğduğum topraklarda. Oranın göğü altında, Oranın insanları arasında hayat bütün sıcaklığıyla beni bekliyordu sanki."Ve işte iki gün önce yılbaşı gecesi herkes mutlu, herkes şen ve mesut, yeni yılı karşılarken ben aç ve donuk, Sovyet Elçiliğinin taş merdivenleri üstünde durdum. Ruslar nezaketle karşıladılar beni ve iki gün sonra Kırım'a dönebileceğimi bildirdiler..."
"Dönüş" romandan ziyade uzun hikaye şeklinde yazılmış bir eser. Cengiz Dağcı İkinci Dünya Savaşı yıllarını anlatmış. "Milliyetçilik " kavramını sorguluyor
Tavsiye ederim. İyi okumalar
Ayın Büyüttüğü Oğullar, Bejan MATUR'dan okuduğum ilk kitap. Öncelikle bu kadar özgün bir kaleme sahip olması beni epey şaşırttı. Şiir konusunda seçici olduğumu biliyorum ve beni beynimden/ kalbimden vuracak mısralar -doğduğum yıldan itibaren çıkan kitapları düşününce- yok denecek kadar az. O bir avuç şairin arasına girdi sevgili Bejan MATUR.
Şiirlerinde konuşan şiir öznesi geçmişe takık biri. Sürekli düşünüyor, anımsıyor ve geçmişi yad ediyor.
Şairin diğer bütün şiir kitaplarını da gözüme kestirdim. Şiire doyalım bakalım. Şiirle kalın.
Özgürsün ama bunu hissedemiyorsun
Esirlikten kurtulan ama hürriyetin tadına varamayan Cengiz Dağcı’yı anlatır.”Yurdunu kaybeden adam için hürriyetin bile bir manası kalmadığını şimdi anlıyorum. İçinde doğduğum, gülüp oynadığım yerlerde benim dilim konuşulmuyor artık. Bir zamanlar, o topraklarda dilimi konuşan insanların ne olduklarını da bilmiyorum. Son fırtına, ağacı devirdi. Bizler, uçurduğu birkaç yaprak, boşlukta yolunu şaşırmış, ümitsiz ve şaşkın, meçhul bir geleceğe doğru, yalpa vurup duruyoruz.
Benim Rüyalarım Hep Çıkar
Esra Kahya'yı yani yazdığı hikâyeleri sanırım birkaç yıl önce tanıdım. İlk öykü kitabi “Benim Rüyalarım Hep Çıkar” henüz yayımlanmamıştı. İnsanı başka dünyaların içine sokan, derin ve etkileyici öykülerini çeşitli dergilerde okuyordum. Bir roman yarışmasında derece alan “Kambur” kitabını güçlükle temin etmiş son cümlesini bitirdiğimde
#kübranınkitabı öyle bir kitap okudum ki hala etkisindeyim kadın olmak zaten zorken Afrika’da kadın olmak daha zor.İnanılmaz dehşet veren her sayfasın da şaşkına uğradığım ,doğduğum coğrafyaya bile şükrettiğim bir kitap oldu,Somali’de ki açlığı, vahşi hayvanları, kadın sünnetinin yanı sıra cehaletle nasıl cebelleşildiğini okudukça insanın kanı donuyor.Somali’de bir kabile yaşamı süren Waris küçükken diri diri sünnet ediliyor. Bu işlem sonrası kan kaybından ya da acıdan, sonrasında yaranın iyileşememesinden, enfeksiyondan vs ölen kız çocuğu o kadar çok ki.13 yaşında ise babası yaşlı bi adamla evlendirmek istiyor waris de çölleri aşıp kaçıyor babasından ve o pis yerden ,çölü aşması o kadar basit olmadı gücü tükendi ,açlıktan düştü,ayakları kandan kıpkırmızı oldu hatta bir Aslan çıktı karşısına sanırım zayıflığını görüp yemedi onu gitti.Babasının akrabalarının yanına gitti onu babasına vermek istediler kabul etmediler.Bunca zorluk içinde Waris’in asla pes etmemesi, hayallerini gerçekleştirmek uğruna önüne çıkan her engeli aşması o kadar yüreğime dokundu ki. Mutlaka okuyun okuyun ki nasıl bize sunulan bir damla suyu bile nasıl basitleştiriyoruz ,aslın da o bile ne büyük lütuf görün.
