Yaşanmış bir olayın unutulmasını istemek anlamsız bir istektir. Zira unutmak iradi değildir. Kişi yaşadığı bir olayı unutmak istedikçe, zihin bu isteği kendine bir müdahale olarak algılar ve direnç gösterir. Daha çok akla gelir.
Aynı şey konuşmak için de geçerlidir. Konuşmak bir ihtiyaçtır. Zihnin boşaldığı kanaldır. Zihin boşalmazsa, duygusal
İdeolojik meal yazımı, “yeni bir din tasavvuru” oluşturmak gibi bir maksada hizmet ettiği için reddedilmelidir! Kur’ân metnine hakkıyla vakıf olmak için gerekli alt yapı ve birikimden yoksun bulunan kitleler, meal vasıtasıyla Kur’ân üzerinden belli maksatlara kanalize ediliyorsa, burada elbette mesele farklı bir mahiyet kazanmış demektir.
İlişki problemleri, uyanış için çok büyük fırsatlar sunar. Çocukluğumuzda edindiğimiz acı şablonlarımızı, yetişkin ilişkilerimizde de kullandığımızı düşünürsek, ilişki problemlerinden dolayı birçok insanın terapiye gelmesi şaşırtıcı değil. Samimi yetişkin ilişkileri bizim duygusal ihtiyaçlarımızı karşılamadan çözümlenmemiş sorunları harekete geçirme eğilimindedir. Ebeveynlerimizle ilgili sorunlarımızı genellikle partnerimize yansıtırız ve sonrasında onlara daha fazla kızabiliriz çünkü bilinçaltımızda bize şu anda olanlarla birlikte geçmişimizde olanları hatırlatır.
( Dr. Lindsay C. Gibson )
Geçmişten gelen..
Geçmişte yaşadıklarınız psikolojinizi, benlik duygunuzu ve insanlarla kurduğunuz ilişkiyi etkiler. Bu herkes için geçerlidir. Çocukluğunuzdan kalma acı dolu, çözümlenmemiş sorunlarınız varsa -bunlar ebeveyn davranışlarından, ailesel sorunlardan ve fiziksel şiddetten kaynaklanan, cinsel istismardan ilgisizlik gibi daha ılıman ama daha derin yaralara kadar uzanır- kalıcı öfke belirtileri geliştirme konusunda yüksek risk altındasınız demektir.