"Rahatlığın en yücesi hep hayalimiz
Darlıktan ders almak en zor işimiz
Burnumuz kanasa isyan eder
Kuru ekmek, zeytine şükretmeyiz
Çünkü Biz İnsanoğluyuz…"
Hayatın Gerçeği
Çocuklarımızı okula atarız
Hayatın keyfine bakarız
Bir gün olsun hocasına sormayız
Ama düşük not aldı diye kızarız
ÇÜNKÜ BİZ İNSANOĞLUYUZ
Laf yemek zorumuza gider
Üstelik halkıymış gibi başa çıkarız
Zorda olanı görünce
Yardım ettim diyip kendimizi paşa sanarız
İŞTE YA
ÇÜNKÜ BİZ İNSAN OĞLUYUZ
İyi olmanın, birilerine iyi davranmanın mükâfatının iyilik görmek olduğunu sanıyor ve öyle umut ediyoruz. Ama hayat dönüp dolaşıyor ve iyiliğin bu dünyada bir mükâfatı ya da karşılığı olmadığını öğretiyor. O yüzden bu konuda umut etmemek gerekir Çünkü her üzüntü umuttan beslenir.
Hayattan umut etmeyi çıkardığımız zaman üzüntü ve kederin azaldığını görebiliriz. Ama biz insanoğluyuz, umut sonunda umutsuzluk vaat etse de kuşun uçmaya muhtaç ve hasret olduğu gibi biz de umuda muhtacız. Neyse arkadaşlar umutsuz yaşanmıyor. Umut fakirin ekmeği
Çünkü insanoğluyuz biz..
●Gün gelir sıkılır canımız.. kaçabildiğimiz kadar kaçmaya çalışırız.. kendimizden bile kaçarız..
Bazen de her şey normalleşir.. insanları sevmeye başlamışızdır.. hayatla aramızı iyi tutmaya başlamışızdır.. hayat işte.. bazen sen onu idare edersin bazen o seni..