İnsanı insan yapan, yemek-içmek kadar elzem olan ahlâk duygusu insanın iyi ve kötü ayrımını yapabilmesiyle ilgilidir. Kitapta dinlerin ahlâk kavramını yanlış anlattığına dair karşıt bir görüş olsa da ben buna katılmıyorum. Dinlerin insanlara ahlâklı olmak için öğütler verdiği gayet açıktır. Bunu yanlış yorumlayanlar, cümleleri cımbızla çekenler biz insanoğluyuz. Tabiki de bir insana ahlâk duygusunu sadece din aşılamaz. Doğduğun, yaşadığın çevre, ailen, inançların, aldığın eğitim ve kendi akıl süzgecinden geçirerek elde ettiğin her şey insana ahlâklı olmayı öğretir. Özellikle günümüzde insanlar bir dine inandıkları için ahlâka ihtiyaçları olmadıklarını zannediyorlar ancak durum pek öyle değil. Çağımızda herkesin kendini tekrar gözden geçirmesi gerekiyor. İnsanlık olarak zor zamanlar yaşıyoruz. Biraz daha kitaba değinecek olursam mutlaka odaklanarak okunması gereken hatta 2 kez okunmasına ihtiyaç olan bir kitap. Çünkü anlamakta güçlük çekilen ifadeler ve paragraflar mevcut. Çeviriden kaynaklı da ufak tefek ek hataları var. Ben okurken hissettim o eksiklikleri. Kıtabın isminden dolayı bir önyargı oluşmasın kesinlikle çünkü ahlâk duygusunu, kavramını genel çerçevede anlatıyor. Kitap kendine yapılmasını istediğin şeyi başkasına da yap mesajı veriyor. Kişinin mutlu ve ahlâklı olmasını toplumun mutlu ve ahlâklı olmasına bağlıyor. Herkese iyi okumalar ve iyi geceler dilerim:)
