Vincent Van Gogh
Bu adam neden dünyanın en sevilen ressamı oldu?
Efsane, filmler, fiyatlar, "şehitlik", parlak renkler kendi rollerini oynayıp, eserlerine olan küresel talebi artırdı ama işin kökeninde bu yatmıyor. Zeytin ağaçları deseninin önünde içimden şöyle dedim: Çok sevildi çünkü onun için karakalem ya da yağlıboya resim yapma eylemi, baktığı şeyi neden bu kadar kuvvetle sevdiğini keşfetmenin ve göstermenin bir yoluydu ve hayatının ressam olarak geçirdiği sekiz yılı (evet, sadece sekiz) boyunca baktığı şey gündelik hayattı.
Gündelik şeyleri yüceltmeden, barındırdıkları ya da hizmet ettikleri bir ideal üzerinden kurtuluşa gönderme yapmadan, eserlerinde onlara çıplak bir saygı ifade eden başka bir Avrupalı ressam bilmiyorum.
Matematikti her şey. Hatta sadece bir çıkarma işle-
mi. Nefretimi bu dünyadan çıkarınca geriye ne kaldığını
bulabilsem, bitecekti bütün hikâye. Çünkü sonrası sadece
gündelik hayattı... Belki biraz da morfin sülfat.
... Ona göre ölüm yeni bir hayattı ve uzun bir deniz yolculuğundan sonra karayı görenler gibi sevindirmeliydi insanı.
" Öyle bir ömür sürdüm ki dünyaya boşuna geldiğimi düşünemem, bu hayattan kendi evimden değil de bir misafirlikten ayrılıyormuş gubu ayrılıyorum. Çünkü bize uzun uzadıya oturulacak bur yer değil, biraz durup geçeceğimiz bir uğrak verilmiştir, diyordu De Senectute-Ihtiyarlik kitabinda...
Matematikti her şey. Hatta sadece bir çıkarma işlemi. Nefretimi bu dünyadan çıkarınca geriye ne kaldığını bulabilsem, bitecekti bütün hikâye. Çünkü sonrası sadece gündelik hayattı...
Tabii ki insan hayatı kutsaldı ama sadece herhangi bir işe yaradığı sürece. Dolayısıyla yaradığı işin değeri her neyse, hayatınki de o kadardı. Yani biri çıkıp da o değeri karşılayabilecek olsa, o hayata da gerek kalmaz ve aradan çıkarılabilirdi. Matematikti her şey. Hatta sadece bir çıkarma işlemi. Nefretimi bu dünyadan çıkarınca geriye ne kaldığını bulabilsem, bitecekti bütün hikâye. Çünkü sonrası sadece gündelik hayattı...
hiç bu kadar yalnız olmamıştım
Kendim için, kendim için ne zaman yaşadım ki?.. Nasıl bir hayattı bu: Sürekli, yalnızca para kazandım, para, para, ve hep başkaları için, ve şimdi, şimdi bana ne yardım edecek?.. Bir karım oldu, gencecik bir kızdı onunla evlendiğimde, ona ilk ben sahip oldum ve bana bir çocuk doğurdu, yıllarca aynı yatakta aynı havayı soluduk... ve şimdi, şimdi nerede o... yüzünü tanıyamıyorum artık... bir yabancı gibi konuşuyor benimle ve benim hayatımı hiç düşünmüyor, hislerimi, acılarımı, düşüncelerimi... her geçen yıl bana daha da yabancılaşıyor... Nereye gitti, nereye... Bir çocuğum vardı, büyüyüp serpildi, sandım ki yeniden yaşamaya başlayacağım, kendime layık bulduğumdan daha aydınlık, daha mutlu bir hayatım olacak, ölmeyeceğim... o ise geceleri benden uzaklaşıyor ve başka adamların kollarına atılıyor... Bir başıma öleceğim, yalnız başıma... çünkü onlar için çoktan öldüm... Tanrım, Tanrım, hiç bu kadar yalnız olmamıştım...”
