Tabii ki insan hayatı kutsaldı ama sadece herhangi bir işe yaradığı sürece. Dolayısıyla yaradığı işin değeri her neyse, hayatınki de o kadardı. Yani biri çıkıp da o değeri karşılayabilecek olsa, o hayata da gerek kalmaz ve aradan çıkarılabilirdi. Matematikti her şey. Hatta sadece bir çıkarma işlemi. Nefretimi bu dünyadan çıkarınca geriye ne kaldığını bulabilsem, bitecekti bütün hikâye. Çünkü sonrası sadece gündelik hayattı...
Nefretimi bu dünyadan çıkarınca geriye ne kaldığını bulabilsem, bitecekti bütün hikâye. Çünkü sonrası sadece gündelik hayattı... Belki biraz da morfin sülfat.
Sayfa 91
Matematikti her şey . Hatta sadece bir çıkarma işlemi . Nefretini bu dünyadan çıkarınca geriye ne kaldığını bulabilsem, bitecekti bütün hikaye . Çünkü sonrası sadece gündelik hayattı … Belki biraz da morfin sülfat .
Matematikti her şey. Hatta sadece bir çıkarma işlemi. Nefretimi bu dünyadan çıkarınca geriye ne kaldığını bulabilsem, bitecekti bütün hikaye. Çünkü sonrası sadece günlük hayattı... Belki biraz da morfin sülfat.
matematikti her şey. hatta sadece bir çıkarma işlemi. nefretimi bu dünyadan çıkarınca geriye ne kalabildiğini bulabilsem, bitecekti bütün hikaye. çünkü sonrası sadece gündelik hayattı… belki biraz da morfin sülfat.
... Ona göre ölüm yeni bir hayattı ve uzun bir deniz yolculuğundan sonra karayı görenler gibi sevindirmeliydi insanı.
" Öyle bir ömür sürdüm ki dünyaya boşuna geldiğimi düşünemem, bu hayattan kendi evimden değil de bir misafirlikten ayrılıyormuş gubu ayrılıyorum. Çünkü bize uzun uzadıya oturulacak bur yer değil, biraz durup geçeceğimiz bir uğrak verilmiştir, diyordu De Senectute-Ihtiyarlik kitabinda...
“Hiç kimse yok,” dedi acıyla, “günün birinde bir köpek gibi gebereceğim... bana acı veren şeyin ne olduğunu biliyorum, safrakesesi değil... içimde büyüyen ölüm bu... ben yaralı bir adamım ve hiçbir profesör, hiçbir kür bana yardım edemez... altmış beş yaşında insan artık sağlıklı değildir... içimi neyin oyduğunu, deştiğini biliyorum, ölüm bu, bundan sonra yaşayacağım birkaç yıl yaşamak olmayacak artık, sadece ölmek, sadece ölmek... Fakat ben ne zaman, ne zaman yaşadım ki?.. Kendim için, kendim için ne zaman yaşadım ki?.. Nasıl bir hayattı bu: Sürekli, yalnızca para kazandım, para, para, ve hep başkaları için, ve şimdi, şimdi bana ne yardım edecek?.. Bir karım oldu, gencecik bir kızdı onunla evlendiğimde, ona ilk ben sahip oldum ve bana bir çocuk doğurdu, yıllarca aynı yatakta aynı havayı soluduk... ve şimdi, şimdi nerede o... yüzünü tanıyamıyorum artık... bir yabancı gibi konuşuyor benimle ve benim hayatımı hiç düşünmüyor, hislerimi, acılarımı, düşüncelerimi... her geçen yıl bana daha da yabancılaşıyor... Nereye gitti, nereye... Bir çocuğum vardı, büyüyüp serpildi, sandım ki yeniden yaşamaya başlayacağım, kendime layık bulduğumdan daha aydınlık, daha mutlu bir hayatım olacak, ölmeyeceğim... o ise geceleri benden uzaklaşıyor ve başka adamların kollarına atılıyor... Bir başıma öleceğim, yalnız başıma... çünkü onlar için çoktan öldüm... Tanrım, Tanrım, hiç bu kadar yalnız olmamıştım…”.
Bir Yüreğin ÖlümüKitabı okudu
Allah'ı Zikir (tekrar tekrar okunası)
"Allah Rahman ve Rahimdir," dedim. Allah'ın ihsanını beyazlık suretinde ve beyaz incilerden oluşmuş bir varlık biçiminde tasavvur ettim. Gözümü ihsanın özüne diktim. Ruhum onda huzur*bulmaya başladı ve ona sarıldı; "Ne güzel bir şey bu ihsan; çünkü her kolaylığı buluyorum onda!" Her
acının ilacını, her derdin dermanını
Sayfa 216 - Ma'arif, Baha VeledKitabı okudu
