Eğer yazarın son sözünü okuduysanız ne dediğimi anlarsınız. Arkadaşk Vi ve diğer beta okurlar bir hikayenin yalnızca birkaç kişi için yazılmadığını unutmuşlar veya Patrick Rothfuss'a şirin görünmeye çalışmışlar. Evet, Auri için seçtiği konu güzel. Hatta kitabın en güzel bölümlerinden birisi hiçbir şey olmayan bir gün olması içinde. Neden güzel? eleştirmek için demiyorum, orijinal çünkü bana göre. Ama sen 5 gün anlattın. Auri onca şey yaptı. Nesnelere olan yaklaşımı güzeldi. Fakat kitap 5. sayfasından 180. sayfasına kadar aynı tempoda ilerledi. Elbette her hikaye aynı kurallara göre yazılmaz ama Aurinin geçirdiği o kadar gün içerisinde başka olaylar olmasını da beklerdik. Mesela kitabın sonunda bizi şaşırtan şey gayet güzeldi. Yani isteyince oluyor. Başka bir şey yaşanabilirdi hikayede. Bu çok da makul olurdu. Çünkü 5 gün az zaman değil Auri gibi yaşayan birisi için. Elbette "bu hikaye de böyle kardeşim" denebilir. Ama bir okur da "bu nasıl hikaye kardeşim" diyebilir. Bu kısır bu muhabbet olacağı için buraya gitmeyeceğiz tabi ki. Fakat bir şeyi kabul edelim, Auri zor bir hayat yaşıyor ve bu zorluğu biraz görmeliydik. Hikayenin değişmesini, konusunu, iskeletini demiyorum. Kısaca Auri hakkında daha 4, 5 sayfa bilgi verilebilir, daha heyecan verici bir öykü yazılabilirdi. Kendi hikayesinden vazgeçmeden bunu başarabilirdi yazar. Bu biraz bayat bir hikaye olmuş, bana öyle hissettirdi. Kitabın ortasını geçmek yordu, angarya gibi hissettirdi. Patrick Rothfuss'un umarım yeni çıkan kitabı da aynı hissi yaratmaz. Sağlıcakla...
