Titreyen ellerimle yüzümü sildikten sonra. "Seni seviyorum," diye haykırdım. "Bunun hiç önemi yok mu?" Sanki ne kadar bağırsam o kadar çok anlamasını sağlayacaktım.
Ama o anlamadı.
Vincent başını sola çevirerek dolan gözlerini gizledi. "Artık yok."
Sesi benimkinin aksine oldukça alçaktı ama kulaklarımı sağır etti."Yok mu?"
"Yok," dedi bana bakmadan. "Seni sevmiyorum, Kitana."
Söyledikleri en büyük kabusumdu sanki. Sarsılarak birkaç adım geri çekildim. Dünya başıma yıkılmış gibi hissediyordum. Sanki etrafımdaki tüm hava aniden çekilmişti, nefes alamıyor gibiydim.