Bu saf kendini beğenmişliğin ve hüznün duygusuydu bir nevi. Etrafımı çevreleyen her şey o kadar güzeldi ve bu güzellik öyle bir güçle bana tesir etmişti ki, ben de zaten güzelmişim gibi geliyordu, üzüntü veren tek şeyse kimsenin bana hayranlık duymamasıydı.