Dilara Müezzinoğlu
@d_muezzinoglu
Yalova
Samsun
112 reader point
Joined on May 2022
Birinin bana "nasılsın?" dediğini duymak için dünyadaki bütün altınları verebilirim.
Tek başımayım, bundan şikayet edecek değilim, kendimle baş başayım. Kendimle hiç baş başa kalamayabilirdim, işte o zaman sonsuzlukta kaybolmuş olurdum.
"Bizi dinleyecek kimse olmadığı için yazı yazıyoruz. Edebiyat olmasaydı, yalnız kaldığında bir insanın neler düşündüğünü hiçbir zaman öğrenemeyecektik."
Reader Follow Recommendations
İnsanlığın sabrı kalmadı artık. Her şeyi hemen istiyor. Şımarık çocuklar gibi. Bekleyecek vakti kalmadı artık.
"Ey zaman geçme artık..."
..
"Ey mutluluk zamanları, akıp gitmeyin siz de erteleyin azıcık."
Zamanı kullanmak lazım.
Zamanı tutmak lazım.
Zamanı ölçmek lazım.
Zamanın boynuna sarılmak lazım... tıpkı sevgilinizi dansa kaldırdığınızda yaptığınız gibi.
Bir arkadaş edinmek lazım. Paylaşmayı bilmek. Onu kullanmak. Onunla bir şey yapmak.
Düşünmek, hayal kurmak, düşlemek, icat etmek ve hatta yaratmak...
Onu sadece kendine saklamamak. Bir yerlere tıkmamak. Her seferinde kazanmaya çalışmamak. Kaybetmeyi ve vermeyi bilmek.
Bir gün, daha yol çıkmadan varmış olacağız...
Yakında yola çıkmamıza bile gerek kalmayacak.
Eskiden hayatı yüksek ateşte pişirerek yaşardım. Şimdiyse kısık ateşte ısıtarak yaşıyorum.
Düpedüz saçmalayanlara karşı da sabır göstermek şart mıdır?
Hayvanlarda his olmadığını, acı çekmediklerini söylemeye cüret edenlere?
Peki engelli çocukların Tanrı'nın bir cezası olduğunu söylemeye cüret edenlere?
Afrikalıların Beyazlardan daha az zeki olduğunu söylemeye cüret edenlere?
Erkeklerin kadınlardan daha zeki olduğunu söylemeye cüret edenlere?
Aşıların sağlığa zararlı olduğunu söylemeye cüret edenlere?
Ya "Hiç kuşkum yok" diyenlere?
Hayat bir hız yarışına dönüşüyor. En hızlı giden kazanıyor.
Beklemeyi öğrenmek gerekiyor.
Düşünmek için yavaşlamak gerekiyor.
Hatta durup düşünmek.
Sürekli koşturuyorlar, mutluluğun peşinden koşuyorlar. Mutluluk koşarak yakalanmaz halbuki, yürürken yakalanır.
Yavaş yavaş yürürken, kendinle iyi geçinerek, kendinle iyi anlaşarak.
Bir şey yaparken neden hızlanırım? Bir an önce bitsin diye mi? Canım sıkıldığı için? Kurtulmak istediğim için mi? Sonrasında kafam rahat olsun diye mi? Hallolsun diye mi?
Neden sevdiğim bir şeyi yerken hızlı yiyorum? Halbuki bitmesini istemiyorum.
Kalın kitapları sevmiyorum. Bitmek bilmeyecek bir yolculuğa dönüşmesinden korkuyorum.
Kalın bir kitaba endişeyle başlıyorum, tıpkı kapkara bir tünele girmek gibi. Çıkamamaktan, tünelin sonundaki ışığı görememekten korkuyorum. Mürekkebe batarak, boğularak ölmekten korkuyorum.
Beklemek istemiyorum.
Hemen bilmek istiyorum.
En kötüsünü hayal etmeyi çok iyi bilirim.
Hayal gücüm oldukça geniştir. Sürekli endişelerle doldurur aklımı, oldukça titizlikle düşünülmüştür hepsi, öyle ufak tefek şeyler de değil üstelik, gerçek bir dramdır her biri.
Kaç kere annemin öldüğünü kurdum kafamda ?