Sözlerine Ahzab Suresiyle devam etti: "Emaneti göklere, yere ve dağlara önerdik de onlar bunu yüklenmekten kaçınıp korkuya kapıldılar. Oysa insan bunu taşıdı. Evet, o çok zalim ve çok cahildir."
Sayfa 300
İnsanoğlunun bağlılığının en kolay ve en sık görülen biçimi, geldiği yere — kana, toprağa, klana, ana-babaya, ya da daha karmaşık bir toplumda ulusuna, dinine ya da sınıfına olan “birincil bağlan” dır. Bu bağların yapısı temelde cinsel nitelik taşımazlar ama kendisi olacak kadar, o dayanılmaz ayrı olma duygusunu yenecek kadar gelişmemiş bir insanın özlemini giderirler. İnsanın ayrı olması sorununun — bebeğin annesiyle olan ilişkisinde gerekli ve doğal olan — “birincil bağlar” diye andığım bağlan sürdürerek çözümlenmesi, toprağa tapma, göllere, dağlara, ya da çoğu kez bireyin simgesel olarak hayvanlarla (totem hayvanlarla) özdeşleştiği hayvana tapma olgularıyla kendini gösteren ilkel tapımları incelediğimizde açıkça görülmektedir.
Ulu baba, tanrı, kral, kabile reisi, yasa ya da devletin, tapmanın nesneleri olduğu ataerkil dinlerde, bu anaya ve toprağa olan birincil bağları aşma girişimi var gibi görünmektedir. Ancak, toplumda, anaerkil tapımdan ataerkil tapıma geçiş, bir ilerleme hareketini, bir gelişmeyi simgelemekle birlikte, insanoğlunun körü körüne boyuneğdiği üstün bir yetkeye duygusal olarak bağlandığı olgusu, her iki toplum biçiminin ortak bir özelliğidir. Doğaya, anaya ya da babaya bir bağla bağlı . Bachofen'in ve Briffault'nun anaerkil toplumlar üzerine incelemeleri.
kalmakla, insan gerçekten de dünyada bir yabancı olma duygusundan kurtulmayı başarıyor, ama bu güvenliğinin karşılığında korkunç bir bedel ödüyor — yani boyuneğiyor, bağımlı yaşıyor ve akıl yürütme düzeneğinin ve sevme yetisinin tam anlamıyla gelişmesini durdurmuş oluyor.
… +71
Başımı alıp dağlara çıkacağım,
Avazım çıktığı kadar haykıracağım,
Dağlar, taşlar yıkanacak gözyaşlarımla,
Beni onlar analayacak derkenn..
Ben sen anla diyordum aslında.
Baktın öylece,
Anlayamadınn…
Eyy birgün
Çiçek açmak birgün
Dağlara dağlara birer birer dağlara
Sayfa 33Kitabı okuyor
Umut Türküsü
Uzun uzun susuyoruz sözün kıyılarında
Hangi kapıyı aralasak bir uzaklık esiyor
Hiçbir düşünceyi sonuna dek götüremiyoruz.
Böyle belirlenmiş sınırlar içinde
Bir iç denetimle, bir dış denetimle
Konuşmak da eski tadını yitirdi
Düşler kuruyoruz yeniden gelecek üzerine
Kaldırıp kirpiklerimizi ayak uçlarımızdan
Dağlara bakıyoruz, ufuklara, bulutlara
Ah, o insan yüreğinin değişmeyen tutkusu
Sayfa 63 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okuyor
Bak şu çocuğun haline! Canından usanmış da kendisini dağlara, kurdun kuşun arasına atıvermiş!..
Sayfa 28
