Şiir
♡YERYÜZÜ AŞKIN YÜZÜ OLUNCAYA DEK♡
Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
aşk ile sevmek bir güzelliği
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
işte yüzünde badem çiçekleri
dağlara ne kadar ağaç dikerseniz dikin , gökyüzüne baktığınızda hilali göreceksiniz.
Aliya izzetbegoviç
Durup düşündüğümden beri düşünüp durdum
Nerede pis bir kıyı var hep oraya vurdum
Kader diye susup terketmeyince yurdu
Sonunda bir çakala boğdurdular kurdu
Sonunda ellerimden aldılar seni
Ellerimden başka hiçbir şey kalmadı geri
Sonunda kalbimden söktüler seni
Ve kalbimi bir çöplüğe döktüler demin
Bir gün bir martı gelir buradan alır beni
Geri
Hayata mahkum kaldım
Savrulmuşuz dünyanın dört bir yanına herkesin bir hasreti bir özlemi, bir geçmişi bir geleceği var. Kimimiz mecburiyetten, kimimiz zevkten, kimimiz daha iyi bir gelecek için, kimimiz öylesine. Dünyanın dört bir yanına dağıldık.
İnsanlığımıza,
Geçmişimize,
değerlerimize,
doğduğumuz topraklara, dağlara, ovalara, yaylalara hasret kaldık. İçimiz hasret yangını….
"Başımı alıp dağlara çıkacağım.
Avazım çıktığı kadar haykıracağım,
Dağlar taşlar yıkanacak gözyaşlarımla
Beni onlar anlayacak derken...
Ben, sen anla diyordum aslında...
Baktın öylece
Anlayamadın..."