Duvar
soğuk anların çarçabuk geçişinde
vahşi gözlerin suskunlukla
duvar örüyor etrafıma
kaçıyorum senden yol sapaklarında
kırları yıldız tozunda görebileyim diye
ışık pınarlarının suyunda yıkanayım diye
sıcak yaz günlerinin ebruli sisinde
eteğimi yabani zambaklarla doldurayım diye
köy evlerinin damından horoz seslerini duyayım diye
kaçıyorum senden
Sanki
Yazıyorum dertlerimi,
Sanki sen yanımda,
Sanki bakar gibi gözlerinin içine,
Sanki döker gibi dilimdeki taşları yüreğindeki göllere.
Kokluyorum bahar çiçeklerini,
Sanki saçların yüzümde,
Sanki el eleyiz,
seyr fi'llah ile bu yolculuğun sonsuza dek süreceğini de biliyormuş
Hz. Adem'e secde etmeyen İblis, onun makamını kıskandığı için kendini şeytanların Adem'i ilan etmişti. O da bu köydeymiş.
İblis'in isyan etmezden evvelki hâli olan Azazil de öyle... O, bu mekândakilere kötülüğü ve çirkinliği göstermekle yükümlüymüş.
Bu köyün en şatafatlı şeytanlanından olan Beelzebub "Sineklerin
Sayfa 160
Kuluna göz verdin, “Gör Beni’’ dedin, Dil verdin, “Bilene sor Beni’’ dedin, Gönül verdin, “Hayra yor Beni’’ dedin, Gördüm, sordum, yordum, Sana yöneldim. Nice dervişlerle, uzun söyleştim, Kör kör bakan, kullarınla eğleştim, İyi, kötü, ne verdiysen paylaştım, Aldığım hisseyle, Sana yöneldim. Bolca bolca verdin, gönül aşımı, Müjdelere yordun, şu
Sana Yöneldim
Kuluna göz verdin, “Gör Beni’’ dedin,
Dil verdin, “Bilene sor Beni’’ dedin,
Gönül verdin, “Hayra yor Beni’’ dedin,
Gördüm, sordum, yordum, Sana yöneldim.
Nice dervişlerle, uzun söyleştim,
Kör kör bakan, kullarınla eğleştim,
İyi, kötü, ne verdiysen paylaştım,
Aldığım hisseyle, Sana yöneldim.
Bolca bolca verdin, gönül aşımı,
Müjdelere yordun, şu