ANTİK YUNAN'IN İLK İSYANKAR FEMİNİSTLERİ
Bunların arasına en cüretkâr Euripides'i Medea'sı MÖ 431 senesinde, ilk gösterinin yapılacağı sabah tiyatroyu dolduran erkek izleyicilerin neler hissettiğini tahmin edebiliyorum. Haksızlığa uğramış, intikam peşindeki bir kadının etrafına dehşet saçışını gözlerini sahneden ayıramadan, oturdukları yerde korkdan donakalmış bir halde
BilgiKitabı okudu
_Yaşam, ufacık şeylerden, küçük mutluluklardan oluşuyor. Hiçbir şey büyük ve kutsal değil. O yüzden sözde büyük olan şeylere ilgi duyarsan yaşamı ıskalarsın. Yaşam bir bardak çayı yudumlamak, bir dostla sohbet etmek, sabah yürüyüşe çıkmaktır, ama illa belli bir yere doğru değil, amaçsız, son belirlemeden hareket etmektir. Böylece herhangi bir
"Nasıl olacak bu iş?" diyorsun. Sürekli bir çabayla. Sadece aklın salık verdiği şeyi yapacağız ve sadece aklın salık vermediğinden kaçınacağız. Onun sesini dinlersen, sana şöyle diyecek: Herkesin elde etmek için koşuştuğu şeylerden kaçın hemen. Bırak zenginlikleri; sahibini tehlikeye atan, ona yük olan zenginlikleri. Bırak beden ve ruh zevklerini, insanı gevşeten, güçsüzleştiren zevkleri. Bırak mevki dalaverelerini, bunlar şişkin, havayla dolu faydasız şeylerdir, hiçbir sınır tanımazlar; öylesine kuşku doludurlar ki, ne önlerindekini ne yanlarındakileri görürler; kıskançlıktan acı içindedirler, hem de çifte kıskançlıktan. Kıskanılan, bir de kıskanırsa, bak bakalım nasıl da mutsuzdur o insan! Nüfuzlu kişilerin konaklarını görüyorsun, harıl harıl sabah selamına gelenlerin yarış eder gibi boğuşmasını izliyorsun. Hem içeri girebilmek için hakaretlere katlanıyorlar hem de girdikten sonra daha büyüklerine. Zenginlerin eşiğinden, koca terasın üstüne inşa edilmiş holün önünden geçip gidiver. Orada sarp bir meyilde kalacaksın, hem de kaygan bir meyilde. Sen en iyisi bilgeliğe doğru yönel ve onun çok huzurlu, aynı zamanda çok geniş varlığını ara. İnsanlarla ilgili işlerde üstün gibi görünen şeyler, aslında zayıf, çelimsiz olsalar da, ancak en aşağı olanlarla karşılaştırıldıkları zaman kendilerini gösterebilirler. Ama onların yanına çetin, sarp patikalardan gidilir. Mevkilerin en yükseğine giden yolsa kayalık, yalçın bir yoldur. Ne var ki kaderin önünde eğildiği doruğa tırmanırken yeryüzünde en yüce sayılan her şeyi ayaklarının altında göreceksin. Ve üstelik en yükseklere dümdüz bir yoldan çıkacaksın.
Sayfa 312
Tsinandali'de esir alınan Prensesler ve Madam Drancy, acı ve korku dolu bir diyara doğru yol alıyordu. Başlarındaki dağlılar, esirleri kendi malı gibi görüyorlardı. Onları İmam'a teslim ettiklerinde büyük bir mükafat alacaklardı. Fakat dağlılar, esirlerinin önemi ve konumunun farkındaydı. Son derece gaddar tavırlar sergileseler de kimse
Evi ile iş arasında en az 100 km olduğu halde alıştığı semtten çıkamadığı için Avrupa yakasında yaşayamam diyerek günde 7 saatini trafikte geçirmeye razı olmuş insanlar tanıyorum ben. Çocukluğundan beri aynı semtte yaşıyordur, o semtin düzeninden, alıştığı rutinden çıkmaya cesaret edemiyor. Daha konforlu bir evde, işine daha yakın bir semtte, çok daha uygun ekonomik koşullarda huzurlu ve mutlu bir yeni düzen oluşturmak yerine hiç memnun olmadığı, yedi saatini trafikte sinir harbi içinde heba ettiği, bozulan psikolojisinin bedelini kendine ve ailesine acı acı ödettiği, mutsuz, keyifsiz, yorucu zor, zorlayıcı bir eski düzeni sürdürmeyi yeğliyor. Sabah işe giderken küfür, akşam eve dönerken küfür. Hep yakınıyorlar, hep dövünüyorlar
Sayfa 108
500
500.gün... Evet sevgili 500 gün oldu. Zamanın nasıl geçtiğini anlayamıyorum. Daha geçen ayrılmıştık ve de ben bisikleti yokuşa sürüyordum, daha geçen ayrılmıştık bir durak önce inip Kız Kulesinin arkasındaki Galata Kulesini izliyordum, daha geçen ayrılmıştık ansızın senden bir mesaj gelmişti bana, daha geçen gün bahçeden odaya çıkıp anlayabilmen