Bir tek sen gördün içimde acıyan yerlerimi.
Ahh uykusuz ve yorgun kalbim ah !...
Bilirim kırıklarını toplamaya bile fırsat bulamadan,
Kuru bir ağaç dalı gibi defalarca kırdılar seni.
Serçe kadardın, dağlar kadar acılarla yordular seni.
.
Sen yine de her şey yolunda rolü yapmaya,
Hiç kırılmamış gibi tıkır tıkır atmaya devam ettin.
adfsgdhj
Salvador Dali, okuldaki hiçbir hocanın, eserlerini değerlendirebilecek vasıfta olmadığını söyleyerek final sınavlarına girmeyi reddedince okuldan atıldı.
Sayfa 142 - Say YayınlarıKitabı okudu
Requiem
bıyıkları bile terlememişti henüz
direnemedi merminin sıcağına,
ölürken ne güneşi tanıdı ne güzü.
sığmadı gün güneşe,
pimi çekildi anacığının
güneşinden vuruldu yeryüzü.
ah oğul…!
cinayeti yarattık ama kurtaramadık kendimizi ölümden
kaç ölümdür bir yaşamın ederi?
kurşun nasıl vurur bir çocuğu düşlerinden
postal izi,
barut kokusu mudur insanlığın kaderi?
ah oğul…!
gökkuşağının az sonrası
-b a r ı ş-
yakın mıdır acep kurtuluş günleri?
acının deminde umudun ışığında
yeşil bir zeytin dalı gibi
yaşayarak
azaltmalıyız ölümleri.
Topraktan geldik, çiçek olup açacağız bir gün.
Zaten ben olmadık hayaller kurarım;
Mesela içimden bir ses,
Ya yağmur damlası,
ya da telgrafın tellerine sıra sıra dizilmiş serçelerden biri ol diyor...!
Gönlümse, kuşlar konar çiçek açarım, ağaç dalı olmak istiyor...!
(Ben ki, ağaçları geceleyin sallayınca yıldız düşeceğine inanırım.)
.
Dökülen yapraklar ya kelebek olsun, ya da serçe…!
Uçuruma düşmeyen biri ağaç dalı diye ota sarılmaz...
Sayfa 35Kitabı okudu
