Gecenin bir vakti bilgisayarımda bir dosya ararken yaklaşık 1,5 yıl önce beni yerle bir eden travmamın izlerine denk geldim. Sesler, görüntüler, yazışmalar... Birkaç saniye ekrana kilitlendi gözlerim, seslere kulak kesildim. Az sonra hiç tereddüt etmeden birer birer çöp kutusuna gönderdim dosyaları. Gülümsedim, yanağımdan bir damla mutluluk göz yaşı sızdı. Açtım Cihat Aşkın'dan enstrümantal Fikrimin İnce Gülü'nü, huzur doldu odam. İyileşmek tam olarak bu Aysel dedim. Bu süreçte yaşamıma dokunan, bana eşlik eden herkese yüreğimin en derin hisleriyle teşekkür ettim. Canım ruhum..! Bir daha asla seni bu kadar yaralamasınlar; başka bir yaşamım yok, diye fısıldadım kendime.