Ama gülecek bir şey olmalı, insan zorla gülecek bir şey bulamıyor. Hayat uzun süredir bana gülecek bir şey vermiyor. Gerçi eskiden de vermezdi, kendim bulurdum, şimdi aramaya gücüm kalmamış gibi hissediyorum kendimi.
“Alamazsın o Kaudupul çiçeğini,” diyordu Nazar Bey, “öyle kesip vazona koyamazsın, ancak gidip yerinde görebilirsin, o da şanslıysan, açtığı geceye denk gelebilirsen.”
Gülmekten umudumu keseli çok oldu, yine de çoktan çürüğe çıkması gereken, paslı bir gemiye benzeyen hayatımı inatla yüzdürmeye çalışıyorum ve bu delik deşik geminin hâlâ batmamasına, iyi kötü yüzmesine hayret ediyorum..