Şu hayatta en köklü alışkanlıklar terk edilebilir, kişilik bozuklukları düzeltilebilir, en sıkı dostluklar tavsayabilir, hatta bağımlılıklar bile aşılabilirdi, ama belki de değiştirmesi en zor şey insanın bir yere duyduğu aidiyetti. Neden ayrılamıyorduk kanıksadığımız sokaklardan, şehirlerden, tekrarlardan? Bizi mutsuz etse bile yaşadığımız mekan, niçin gidemiyorduk uzaklara? Bilinmeyene?
Sayfa 98Kitabı okudu
Tanrı'nın dili sevginin dili miydi, yoksa korkunun dili mi?
Sayfa 95Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Dünün mazlumlarından bugünün zalimleri çıkıyordu.
Sayfa 62Kitabı okudu
"Dinden hazzetmem ama Tanrı'yı yinede pek severim; neden biliyor musun?"
Peri başını iki yana salladı.
"Yalnız çünkü Pericim, tıpkı benim gibi... senin gibi, O da yalnız" dedi Mensur düşünceli düşünceli. "Yukarılarda bir yerde, yapayalnız; konuşacak kimsesi yok. Tamam, belki birkaç melek vardır etrafta ama meleklerle ne kadar dertleşilir ki? Milyarlarca insan Tanrı'ya dua ediyor; 'Bana şunu bahşet, bunu nasip et, çuvalla para, son model araba ver...' diye. Hep aynı laflar, tekrar tekrar, ama neredeyse hiç kimse O'nu tanıma zahmetine girmiyor."
Gözlerinde anlık bir kederle, bardağını doldurdu Mensur.
"Düşünsene yolda bir kaza görünce ne tepki veriyor insanlar? Hemen 'Aman Allah korusun' derler. İnanabiliyor musun! İlk tepkileri kendilerini düşünmek, kurbanları değil. Başkası için dua eden ne kadar az kişi var farkında mısın? İllaki kendilerine. Zaten o kadar çok dua birbirinin kopyası ki. Beni koru, beni kayır, beni yükselt... Her şey ben. Onlara sorsan 'dindarlık' derler adına, bense 'kılık değiştirmiş bencillik' diyorum."
Sayfa 54Kitabı okudu
Büyümek demek, anne babanın kusurlarını görmeyi öğrenmek demekti.
Sayfa 29Kitabı okudu
Eğer dünyanın gündüz kadar geceye de ihtiyacı varsa, ruhun da aydınlığı dengelemek için karanlığa ihtiyacı olması gerekmez miydi?
Sayfa 112
Ölümü evcilleştirebilmek için, hayattan zevk almayı tümüyle reddediyorlar. Önceden yarı yarıya ölü onlar. Üstelik sonunda bu fedakarlıklarının kendilerine bir yararı olacağından da emin değiller.
Sayfa 110
En güzel şeylerin, bu dünyaya sırf bizi denemek için, büyük ödülü almamızı daha zorlaştırmak için getirildiğine inanmıyorum. Boşluğun güvenliğini de istemiyorum. Hayatı bu kılığa sokmak insanlara da tanrılara da yakışmaz.
Sayfa 110
Durmadan akıp giden dünyanın gerçekliğine ve kalıcılığına inanmak budalalıktır.
Sayfa 102
Kendi kaderini kendi tayin etmenin fiyatı hiçbir zaman ucuz değildir. Hele bazı durumlarda, düşünülemez bile. Ama insan harikuladeliğe ulaşmak için, düşünülemeyecek olanı düşünmek zorundadır.
Sayfa 97
Doğal bir sondur ölüm. Ama insan, doğası açısından, doğal olmayan bir hayvandır. Eğer ölümü yenebilecek bir tek hayvan varsa, o da insandır.
Sayfa 52
Geçmişte bitki ve hayvan yaşamıyla insan yaşamı arasında pek az fark vardı. Şimdi bazı insanlar kendilerini yalnız hayvan ve bitkilerden değil, öteki insanlardan bile ayırıyor.
Sayfa 51
