beyaz çiçekler açardın sonunda
bahar dallarının hatırına beni anla,
demiş, didem madak.
kitapta çocukluğun aslında nefret edilesi değil, pişmanlık duyulası bir zaman dilimi olduğundan bahsediyor aslında. en hüzünlü şiiri onlardı bana göre. gelip geçiyor sonuçta. zaman öldürüyor onu. ya da siz. nasıldı öldürdüğünüz birinin cenazesinde bulunmak? yaşıyorsak, hala o cenazedeyiz. kalbinizin derinliklerinde bir cenaze var, 𝑐̧𝑜𝑐𝑢𝑘𝑙𝑢𝑘. ah zaman, şu ah'lar ağacından çocukluğumu ver bana.
