Işığın O Kör Edici Yokluğu, Tazmamart'ı anlatıyor.
Ben Jalloun'un romanı, 1971'deki Kral Hassan II'nin Fas hükümetine karşı girişilen darbe girişiminin ardından Tazmamart'ın cehennem gibi hapishanesinde 20 yıl hapis cezasına çarptırılan Aziz Binebine'in hikayesine dayanıyor. Roman kurgusal olsa da, Tazmamart'ın yeraltı hapishanesi ve oradaki yaşam koşulları (şu anda yıkılmış durumda) gerçek.
Kitap, Salim adlı bir karakterin hikayesini incelemektedir; o da diğer darbe girişimi katılımcıları gibi, bu korkunç yere gönderilmiştir. "Evleri" çok küçük bir yeraltı hücresidir, hatta oturmak gibi sıradan bir şey bile hücredekiler için imkansızdır. Hamam böcekleri ve akrepler, sürekli karanlıkta onlarla birlikte hücrelerin diğer sakinleridir. Yiyecekler, mahkumları ancak zorlukla hayatta tutmaktadır. Birçok mahkum, zor dönemlerini atlatmak için Allah'a ve Kuran'a sığınırken, Salim bedeninin fiziksel yönünü umursamayı bırakmış , derinlemesine içe dönük bir hal almıştır, çünkü "hatırlamak ölmek demektir".
Işığın O Kör Edici Yokluğu, gerçekten deneyimlemeniz gereken kitaplardan birisi. İnsan umutsuzluğuna düşük bir tahammülünüz varsa veya mutlu bir şeyler arıyorsanız, bu kitabı unutun. Birçok noktada (ve birçok düzeyde) okuması zor olan bu kitap, gücün sıklıkla eşlik eden zalimliğini göz önünde bulundurmama neden oldu. Aynı zamanda, bazı durumlarda Cehennem'in zaten dünyada var olduğunu hatırlamamı sağladı. 
Işığın O Kör Edici Yokluğu
Merhaba kitap sever dostlar. Bugün sizlere @kafkayayinevi den çıkan #ölüleridefnetmek kitabı ile geldim. Latin Amerika'nın cesur sesi Karina Sainz Borgo'nun dokunaklı, heyecan verici ilk romanı, bildiğimiz dünyanın ne kadar çabuk parçalanabileceğinin tüyler ürpertici bir hatırlatıcısı.
Adelaida'nın annesinin cenazesi karşılıyor bizi ilk sayfalarda. Cenazeden sonra yaşarken ölmüş bir vaziyette araca binmek için giderken birinin ona mezarlıklarda ki soygundan bahsetmesi ile ürperdi ve korkuyla annesinin mezarına baktı. Ve ağlamaya başladı. Annesi ve kendisi için. Artık tek kişilik bir aileydi.
Parçalanmış hayatını parçalanmış bir dünya da tek başına yaşamak zorundaydı. Her sokakta, her evde ölüm vardı.
Şehre ölü yağıyordu. Aynen öyle, metafor olmaksızın, her yere ölü yağıyordu. Peki Adelaida içinde bulunduğu şartlarda ne kadar ileri gidebilecekti?
Kitap Venezüela'nın devrim ve darbe döneminde halkın yaşamış olduğu ağır şartları anlatıyor. Dünyanın ne kadar çabuk parçalanabileceğini, insanların acımasızlığını okurken ruh haliniz de büyük dalgalanmalar yaşatıyor. Kime yerde nefes almakta zorlanırken kini yerde kalbinizin ağrıdığını hissediyorsunuz.
Dili biraz ağır olsa da içinde azıcık kasvetli bir hava olsa da vazgeçmeden devam edin derim. Son zamanların en iyi kitabını kesinlikle okumalısınız.
Kitapla ve sevgiyle kalın.
Ölüleri Defnetmek 
Karina Sainz Borgo
Dünya Dolap, Bizler Onun Çekmecesi
