Kitabı okurken aklıma hep "God Is Close(Allah Yakındır) filmi geldi. Ara sıra dünyevi aşktan mı bahsediyor acaba çelişkisine düştüm ama kitabın sonunda uhrevî aşktan bahsettiğine kendimce kanaat getirdim. Kitabın Besmele-Hamdele-Salveleyle başlaması edeplerin en güzeli. Olay mansur tarzda yazılmış. Bir hikayenin hem bu kadar ahenkli hem de bu kadar anlamlı olması hayret verici. Zavallı karakterimiz Âşk çeşitli sınavlardan geçerek sevgiliye kavuşmaya çalışıyor çünkü sevgi ispat gerektirir. Tam umutsuzluğa kapıldığı ve tükendiği bir anda sevgiliye kavuşarak yeniden hayat buluyor. Hayat böyledir işte istediğin şeyi vazgeçtiğin zaman bulursun. Vazgeçtiğin anda gelir bütün güzellikler. Âşk'ın Kalp Ülkesine giderek sevgiliye kavuşmasını müminlerin ahirette Allah'ı görmesi olarak yorumladım. Son kısımda anlatıldığına göre Padişah Sultan Selim, Şeyh Galib'in dizine yatarak şiirlerini dinlermiş.. Kıskandım :(:
Her bitiş bir başlangıç falan değildir, her bitiş bir bitiştir. Şunu da unutmayın tarih yalnızca mutsuzları yazar. Bitince derin bir off çektiren kitap. Çünkü biten sadece kitap değildi...
