Şimdi anladım ki, her ne kadar insanlar kendileri için kaygı çekmekle yaşadıklarını zannederlerse de, hakikatte onlar yalnız sevgiyle yaşarlar. Kendisinde sevgi olan, Allah'a yakındır ve Allah da ona yakındır, çünkü Allah seveni sever.
Yaşamaktan ve sevmekten derin bir korkuyla korksak da, aslolan hayattır. Hayata savaş açamayız. Baharda tomurcuklanan ağaca savaş açamayız, bir de delikanlının kıpırtılı yüreğine, serinleten yağmura ve ısıtan güneşe savaş açamayız.
Bahçe usul usul iyileşmeye başlamıştı ki babam öldü. Gökyüzü yere indi. Babam, sustuğu bütün sözleri götürdü. Toprağın gökyüzünden büyük olduğunu o gün öğrendik.
Dünya bitti, diyecek bir gün zamanın sahibi
Gövdem bir yaşama acısı, geleceğim yanına
Taşa, toprağa, ota, böceğe
Karışa dönüşe yeniden başlayacağız hayata.