Kurduğumuz düzen hep öyle sürüp gidecek sanırız. Birden ip kopar, ışık söner, her şey darmadağın olur.
Yâr yâr
Seni kara saplı bir bıçak gibi sineme sapladılar
Değirmen misali döner başım
Sevda değil bu bir hışım
Gel gör beni darmadağın
Tel tel çözülüp kalmışım.
Yâr yâr
Canımın çekirdeğinde diken
Gözümün bebeğinde sitem var.
Ne kadar eğlenceli rakamlı şiir düzmek,
Bir düzen içinde, art arda harmoni,
İzin vermemek bir tarafa sürüklenmelerine,
Savaşta darmadağın olan bir ordu gibi
Her hece fark edilir ve saygınlık içinde,
Her dize burada kahraman görür kendini,
Ya şair… Kime denk olabilir acaba
Timur’a mı, Napolyon’a mı yoksa?
Dünya ehli, dünyadan mutluluk temenni ederken o (dünya), aldanmayı vaat eder. İnsanlar birçok şeyi ümit edip saraylar yapar. Ancak dünya o sarayları kabre çevirir, topluluklarını darmadağın eder, çabalarını toz duman eder, imdat çığlıklarını geri çevirir.
İşte dünyanın hâli bundan ibarettir.
Sayfa 12Kitabı okudu
Kimse düşünmüyor zaten. Herkes kabullenmiş durumda.
Diyelim ki Imparatorluk yavaş yavaş ölüyor ve sonunda düşüp darmadağın olacak. Insan ırkı yine de var olacaktır.
"Hangi koşullar altında, azizim?"
Çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım
Bilmiyorsunuz darmadağın gövdemi Çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum.
Məsələ belədir: biz heç vaxt əlimizdə olandan məmnun qalmır, başqalarında olandan istəyirik. Biz başqalarından daha çox şey əldə etmək istəyirik. Biz nəyin vacib olduğunu anlamağa başlayanda artıq bütün prioritetlərin mənasını itiririk. Eqo bizi laxladır və darmadağın edə bilir.
