Bugün bir arkadaşım daha ayrılıyor aramızdan. Ailesine sevdiklerine kavuşacak. Biz de ise biraz mutluluk, biraz umut biraz da hüzün var. Mutluyuz çünkü o buradan gidiyor ve sevdiklerine kavuşacak. Umutluyuz çünkü bizim de günlerimiz azalıyor. Aslında her giden bizi biraz daha ailemize sevdiklerimize yaklaştırıyor. Her ayrılık bir umut oluyor bizim için. Her gidenin arkasından bakıp bakıp hüzünleniyorum. Aklıma ailem, öğrencilerim ( yavrularım) okulum geliyor ve beni bir hüzün bulutu kaplıyor. Günler azaldıkça zaman duruyor sanki, saniyeler dakika, dakikalar saat, saatler gün oluveriyor. Zaman kaplumbağa hızında hareket etmeye başladı. Gün gelecek bizde ayrılacağız buradan. Eskisi gibi umuda kürek çekmeye devam edelim. Bir gün gelecek, bir gün kalacak. ( İçimden geçenleri yazdım. Hatamız, kusurumuz varsa af ola)