Şeker Portakalı
Merhaba
| ŞEKER PORTAKALI |
Günün birinde acıyı keşfeden küçük bir çocuğun öyküsü Şeker Portakalı, Zeze'nin öyküsü..
》》 #kitapyorumu
Bu ayın kitabı #canyayinlari 
José Mauro de Vasconcelos 
Şeker Portakalı Çok yoksul ve kalabalık bir ailenin şanssız çocuğu olarak doğan Zeze; çocukluğunu çocuk gibi yaşayan, yaramaz, hayal gücü kuvvetli, büyük bir kalbi olan 5 yaşında bir çocuk. Yaramaz olduğu için sürekli dayak yiyen bir çocuk. Babasından, ablasından... Hem her zaman yaramaz bir çocuk da değil Zeze, sevildiğini hissettiği insanların yanında uslu bir çocuk. Öz babası yerine koyduğu Portuga'nın yanında mesela... Yanında mutlu olduğu, her şeyden herkesten çok sevdiği Portuga... Zeze'nin iki yönlü bir karakteri vardı aslında; sevdiklerinin ya da sevildiğini hissettiklerinin yanında uslu, kendisini dövenlerin yanında yaramaz. .
Zeze babasını öldürmeyi düşünüyordu ama, tabancayla bıçakla değil, onu yüreğinde öldürmeyi düşünüyordu, artık sevmeyerek... .
Birgün çok dayak yemişti Zeze, hemde bu defa bir yaramazlık yapmadan suçsuz yere dayak yemişti. Önce ablasından sonra babasından.
Karşılık vermeyen, odanın köşesine yuvarlanmış vaziyette sadece dayak yiyen 5 yaşındaki bir çocuk... Sanırım bu sayfalardaydı gözyaşlarım kitaba akmıştı. Dayak yedikten sonra annesi yanına geldiğinde " Anne, benim doğmamam gerekirdi" demişti. .
Beklenmedik acı olaylar , haylaz Zeze'yi fena sarsar ve çocuk acıyı keşfeder. Onun için bazen yakın bir dost, bazen sadık bir sırdaş, bazen de bir kovboy atı olan minik şeker portakalı onu bu acı hikayesinde hiç yalnız bırakmaz. .
Okumayı ihmal etmeyin
im t u b i s ʚĭɞ
