“Yedi tepeli şehrimde bıraktım gonca gülümü.
Ne ölümden korkmak ayıp, ne de düşünmek ölümü.."
Ayrıldıq...
bilmədik,
neçin,
nədən biz?
Ayrıldıq... güc gəldi bizə hücumlar, Ayrıldıq, usanıb tənədən, sözdən;
Bizdən razı qaldı yadlar, qohumlar,
Biz razı qalmadıq öz-özümüzdən. Ayrıldıq... nəğməmiz qaldı yarımçıq, Fikirlər pərişan, könüllər qırıq.
Ayrıldıq... de harda ləngidi zaman?
İndi nə sən sənsən, nə də mən mənəm. Başımda tufanlar hayqırdığından,
Meyvəsi dəyməmiş tökülən
Sayfa 49Kitabı okudu
Bir salama dəyməyən eşqə ölüm yaraşır!
Bu gün mən səni gördüm,
Salam vermək istədim,
Üzünü yana tutdun.
Söylə, illərdən bəri
Qəlbimizin bir duyub
bir vurduğu illəri,
Axı, nə tez unutdun?
Beş ildə gözümüzdən axan o qanlı sellər,
Sayfa 47Kitabı okudu
Ne ölümden korkmak ayıp,
ne de düşünmek ölümü.
Sayfa 77 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“Yani öyle ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,”
Âh be adam..
Sorma gitsin gülüm
Yüreğim şimdi bir yangın yeri..
Neden birtanem neden
Bunca ölümler değil de
Yanık bir türkü ağlatır beni
Bir hoyrat alır beni benden
Bir kaval kavuşturur sana
Sana kavuşmalara doyamam..
Nasıl basarsam bağrıma
Vurulup düşen bir güvercini
Bir özlemi bir çiçek demetini
Aynen öyle kucaklarım seni..
