Bu kitabı özellikle arayıp bulmadım, okumamı isteyen birkaç farklı insan olduğu için, demek ki okumam gerekiyor diye düşündüğüm için okudum. Akıcı, sinir bozucu, kalp ağrıtan bir romandı. Sonu iyiydi ama o kadar acıdan sonra iyi bitmesine sevinemiyor insan. O acı ağır geliyor. İki farklı insanın yaşadığı acılar, ortak bir acıda buluşmaları… Oğuz Atay’dan bahsettiği kısımları sevdim. Hakan Günday’ın senaristliğini yaptığı işlerde Oğuz Atay tadı vardı, kitabında direkt adından bahsedince şaşırmadım elbet. Kitap güzeldi ama birilerine ille de oku der miyim? Bilemedim. Okuyan okusun işte, kimse kimseyi darlamasın.
