Arda Aytekin
“Acısı kelimelerle betimlenemeyecek bir yara vardı artık kalbimizde. Ruhu kasvetle saran, sızısı dinmez bir sancı doğmuştu derinlerimizde. Hangi cümleler seçilmeliydi bu felaketi anlatabilmek için? Ya da mümkün müydü anlatabilmek? Şimdi doğup büyüdüğümüz sokaklardan kalan birkaç beton dolusu tarla iken yeşerir miydi tekrar umut
Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku... Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim. Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz.
Seninle ay ışığı altında dolaşmayı o kadar çok istiyorum ki.. "Gözlerimi kapadığım zaman senin hayalini görüyorum..." diyorsun. Ah Aliye, ben gözlerim açıkken bile hep seni görüyorum.