Kitabı okurken sona yaklaştıkça düşündüm, bu kitabı incelemeliyim diye. Ama bittiğinde dedim ki kendi kendime, bazı kitaplara inceleme yazamazsın, bazı kitaplara inceleme yazılmaz. Yazsam ne diyeceğim… Aynı korkuları ben de her gün duyuyorken, her satırını gelecekte kendimin de kuracağını, yazacağını bu kadar iyi biliyorken; şöyle etkilendim, böyle korktum, öyle ağladım "bu kitapta" demek neye yarardı? Ne diyeyim de eksik bir şeyler söylememiş olayım bu kitabın ardından? Bunun yanıtını bilsem, yazardım belki de.
Yazar, geçen her günü için, tüm yazdıkları için hep aynı şeyi söylüyor: Keder keder keder…
Benim de bu kitabın ardından söyleyebileceğim, bundan başkası değil.