"zifte dokunup da pisliğe bulaşmamak mümkün değil"
Aralarından ikisi, Define Adası ve Monte Cristo Kontu, o zorlu yıllarda mutluluk ilacım oldu. Satır satır okur, bir sonraki satırda ne olduğunu öğrenmek için can atarken, bir yandan da büyüyü bozmamak için öğrenmek istemezdim.Tıpkı binbir gece masalları gibi bu iki kitap da bana, yalnızca bizi onları tekrar tekrar okumaya zorlayan kitapları okumamız gerektiğini öğretti.
Sayfa 168 - Can Yayınları, 7.BaskıKitabı okudu
..Hayatın renginden...hayatın çekiciliğinden o kadar uzaktı ki..
..Gözümün tuttuğu kişi ilk darbeyi vurandır..
Ama biz yine de iyilikle kalalım
..Ama inan ki bana iyilikten bir hayır geldiğini hiç görmedim henüz..
..Bedeni öldürebilirsin Bay Hands ama ruhu değil..
..Bu gülümsemede hem acının hem güçsüzlüğün izlerini taşıyan bir şey vardı..
..Bir umudum kalmışmıydı..?
..Ölüme belki katlanabilirdim ,ama başıma gelecek kötü sonu beklemeye katlanamazdım..
Ama boğuluyorsun sonra
..Gemiye doğru yol almaya çalışmak yerine kendimi dalgalara bırakmam gerektiğini şimdi çok iyi biliyorum..
..Kendin ettin , kendin buldun..
..Belki kötü bir alınyazısı ,ama bir gerçek..
Çevirmenin Önsözü
Dr. ]ekyll ile Bay Hyde Robert Louis Stevenson'ın gece düşlerinin, başka bir deyişle karabasanlarının bir ürünü ise, Define Adası da gündüz düşlerinin bir yaratısıdır…
