Sayın Okur;
Yazın,kolay olmasada yazın.Bugün mini defterime yazdıklarımı okudum.Ergenliğimden bu yana değişen çok bir şey olmamış.Hâlâ zaman zaman öfkeli hissediyorum hâlâ yalnız hissediyorum ve hâlâ doğru düzgün bir arkadaşa sahip değilim. Her ne kadar aynı kalmış olsam da yavaş yavaş hayatımın nasıl değişim gösterdiğini nasıl yavaş yavaş olgunlaştığımı ve nasıl bu hayat denen illete hâlâ alışamamış olduğumu görmüş oldum.
Kimliksiz Değişim
Uzun bir yırtmaçla göründü önce
Aralığı insanın ilgisini kamçılayan
Daracık kapısı gibi kuytu evlerin
Derin bir giz kokusuydu yayılan
Yürüdükçe, bacaklarının rüzgârlı ırmağından.
Sonra bir geniş kemer takti beline
Üstüne bluzunun, hiçbif şeyi tutmayan
- İnceliğini mi göstermek istemişti bize
Kalçalarını mı yoksa süslemişti ustaca-
Garip bir hazla
çocukluk arkadaşı
Çocukluğumun büyük kardeşi olmak istiyorum. Yanında durup başını okşamak. Sonra da geçmeyecek küçüğüm hiç bir acı geçmeyecek; sadece alışacaksın ve öğreneceksin; önce kendin dışında her şey olmayı. Beni bulmak içinse çok çaba harcamalısın. Bulur musun bilmem ama bu çaba değer yaşamaya. Sana güzel şeyler yaşayacaksın diyeceğim elbette ama en çok
Değişen zaman, insan ve üretilen yeni teknolojiler, eğitim yaklaşımlarında da
değişim ihtiyacını beraberinde getirmiştir. Genç ve Eryaman (2008), değişen değerler ve
yeni eğitim paradigmasını değerlendirdikleri çalışmalarında, sanayi toplumu odaklı bir
paradigmadan bilgi toplumu odaklı bir paradigmaya geçişle birlikte eldeki eğitim
müfredatının ve öğretim yaklaşımlarının artık ihtiyaçlara cevap veremez hale geldiğini,
esnek, düşünen, üreten, eleştiren ve bilgiyi yaşama transfer edebilen bireylere olan
ihtiyacın arttığını ve öğretmenlerin rolünün öğrencilerde sistematik çalışma ve araştırma
yapma, merak duyma, global ve eleştirel düşünme gibi becerilerin geliştirilmesinde
rehberlik etme olduğunu belirtmişlerdir.