#Siyabend
deli gönül, ahmak gönül, bıkmadın mı boş umuttan?
o yar seni terk eyledi, uyan deli gönül, uyan!
seni seven terk eyledi, nedir kapanmayan yaran?
umut bazen işkencedir, bitmeyen zalim gecedir.
yüz çevirmek, "bitti" demek, bilemezsin yar nicedir
bitti, deyip çekip gitmek, bilemezsin ne acıdır!
Kozmik atomik velev ki derviş yahut deli
Fizikte dönence bir has saltanat incinene
Kavuruluyor ellerimiz kavuşmuş mu ne
Üzerimizde ağır materyal sağırlık
Konuşan gezegen, ağlayan sular, hayat kanadını süsleyen kelebek
Beni unutma
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Seni yaşar ve seni düşünürüm
Sadece dans etsek;
Hiç üzülmemiş gibi
Ve başım dönene kadar dönsem,
Tıpkı bir çocuk gibi.
Sadece dans etsem;
Yağmuru umursamadan,
Esen rüzgarı
Ve hasta olma ihtimalini...
"Yorgun ve üzgün gidiyorum harap evime yemin ederim deli yüreğimi senin şehrinden alacağım"...
Anılar Defterinde Gül Yaprağı
Gibi Unutuldum Kurudum
Başıma Düştü Sevda Ağı
Bir Başıma Tenhalarda Kahroldum.
Sen Kimbilir Rüzgarlı Eteklerinle Kimbilir
Hangi İklimdesin
Ben Sensiz Bu Sessizlikle
Deliler Gibiyim
Sensiz Bu Sessizlikle.
Ayrılıkla Başım Belada
Gözlerini Çevir Gözlerime
Yoksa Ben
Sensiz Bu Sessizlikle
Deli Gibiyim
Sensiz Bu Sensizlikle.
Cahit Zarifoğlu
Deli Kızın Türküsü
Yağmur yağar akasyalar ıslanır
Bulutlar uçuşur geceleyin
Ben yağmura deli buluta deli
Bir büyük oyun yaşamak dediğin
Gülten Akın
Böyle sessiz ayrılıklarda,
her şey önceden belli olur.
en güzel zamanında, aşkın ve hayatın
insan deli olur…
#şiir
#turgutuyar
Ağlama ki ,aynalar kırılıyor içimde
Ağlama ki, aynalar kırılıyor içimde
Bulutlara değdirme ellerini, ne olur
Ruhuma dokunduğun fırtınalı bir günde
Ağlama; bakışların deli divâne olur
“Ben şairlerin sözcükleri ses haline getirip uzayın boşluğuna geri gönderdiklerini düşünüyorum. Yani dili çözdüklerini ve sesle daha çok, dil öncesi dediğim şey biraz öyle. O yüzden şairlerin o ele avuca gelmez halleri bana çok daha yakın geliyor. Ben şiirin dil öncesine ait olduğunu düşündüğüm için, çocukluk ve dille de meselem olduğu için şairlere kendimi çok yakın hissettim hep. Romancılardan çok şair arkadaşım vardır. Romancıların aklı bana hep sıkıcı geldi. Romancı aklı istemem diyorum. Çünkü roman çok büyük bir proje. Üç-dört senede bir kitap yoğunlaştığında yazabiliyorsun. Yani insan delirmezse bu dört sene içerisinde, bu büyük bir proje çünkü, gerçekten duruluyor, sakinleşiyor. Bunu ben kendim büyürken, yaşlanırken deneyimledim. Şairler daha deli, şiir daha işe yaramaz. O yüzden şairlerin dünyası, yani şiir beni belki de daha çok cezbetti.”
(alıntı)