Görmek ve duymak şölene katılmaz, zihin dans, kahkaha ve zevkle kendinden geçmezse, midenin enfes yemekler ve etlerle dolması neye yarar?
+1
Kendinden nefret eden bir kişi başka birini sevebilir mi? Kendi kalbi ile barışık olmayan birisinin başkalarıyla iyi geçinmesi mümkün müdür? Kendi kendisinden canı sıkılan, kendinden yorulmuş birisi içinde yaşadığı topluma mutluluk verebilir mi?
"Hafızası kuvvetli meyhane arkadaşından nefret ederim." işte ben onu "Hafızası kuvvetli dinleyiciden nefret ederim." diye değiştirmek isterim.
Sayfa 124
Aşk ne kadar kudretli ise cinnet o kadar mutlu olur.
Sayfa 122
"Aşkın verdiği esriklik insanı en bahtiyar kılandır."
Sayfa 122 - esrik/sarhoş
..sanki ruhu bedeninden başka herhangi bir yerdedir.
Sayfa 118
"Gerçek mutluluğu alicenaplık getirir, dalaşmak değil."
Sayfa 111
..çünkü kitabe "tanınmayan Tanrı" için değil, "Avrupa, Asya ve Afrika'nın bilinmeyen, yabancı tanrıları" için yazılmıştı aslında.
Sayfa 110
Yani kıymetli olan saklanır, kıymetsiz olan ise öylece ortaya bırakılırsa, saklanmaması gereken bilgeliğin, saklanması gereken ahmaklıktan daha değersiz olduğu sonucu ortaya çıkmaz mı?
Sayfa 108
Cicero'nun haklı olarak dilden dile dolaşan övgü dolu "Dünya budaladan geçilmiyor"
"Bir insan bilgeliğiyle övünmemelidir."
Sayfa 106
"Doğru zamanda aptallığa vurmak en büyük bilgeliktir."
Sayfa 104
"Bu bayat lakırdı da ne demek oluyor?"
Sayfa 89
Okumuşluklarına olan sarsılmaz inançları ise bunları daha büyük bir hazza gark eder.
Sayfa 70
Mutluluk başkalarıyla paylaşıldı mı keyif verir.
Sayfa 63