Suyun sesini duyuyorum. Şıpır, şıpır, şıpır! Sakinlik, ruhumu ayaklandırıyor. Kalkıyorum. Büyülü Nehir’de dolaşmaya çıkıyorum. İçim ürperiyor. Güneş daha doğmadan, çekip sırtıma ceketi, vuruyorum aşağıya. Niyeyse evim tepede. Aynı Highland’teki gibi tepelerden aşağılara sisler içinde iniyorum. İndikçe dağılıyor sis. Dostlar çıkmış bile avlanmaya.
"Bu bir tür sınav aslında. Birbirimizi ne kadar özlediğimizi göreceğiz."
"Birinin gitmesinin ne demek olduğunu bilirim. Bir hafta ıstırap çekersin, sonra bir hafta üzülürsün, derken unutmaya başlarsın ve sonra, hiç böyle bir şey olmamış gibi, sanki tüm bunlar başka birinin başından geçmiş şeylermiş gibi gelir ve omuz silkmeye başlarsın. Hayat işte, bu işler böyle dersin. Bunun gibi aptalca şeyler işte. Sanki bir şeyleri sahiden sonsuza dek kaybetmemişsin gibi."
"Ben unutmayacağım . Asla unutmayacağım."
"Unutacaksın. Ben de unutacağım."
"Hayatımıza devam etmemiz gerekiyor. Ne kadar üzücü de olsa."
Epey sonra şöyle dedi: "Sen üzüntünün ne olduğunu ne bilirsin ki?"
Sayfa 45 - Ayrıntı YayınlarıKitabı yarım bıraktı
Kaderin ne olduğunu anlatamam dedi Şems ama ne olmadığını anlatabilirim.....
Kader hayatımızın önceden çizilmiş olması demek değildir. Bu sebepten, "Ne yapalım, kaderimiz böyle...." deyip boyun bükmek cehalet göstergesidir. Kader yolun tamamını değil, sadece yol ayrımlarını verir. Güzergâh bellidir ama tüm dönemeç ve sapaklar yolcuya aittir. Öyleyse ne hayatının hâkimisin, ne de hayat karşısında çaresizsin.
Sayfa 51 - Şems-i TebriziKitabı yarım bıraktı
