Elif, çok küçük yaşta babasını kanserden kaybetmiş, daha sonra da annesi tarafından terk edilmiş genç bir kadın. Teyzesi ve eniştesi var sadece yanında ailesi bildiği bir de sonradan edindiği kardeş gibi gördüğü arkadaşları. Üniversiteyi İstanbul’da okuyup güzel bir yerde işi olmuş. Hep işkolik olarak geçirmiş günlerini. Yıllardır senelik izin bile yapmamış. Hayatında sadece iş varmış ta ki Selim ile tanışana kadar.
Flörtöz diye tabir edebileceğimiz bir kişi Selim. Konuştuğunda adeta büyülüyor çevresindekileri. Şeytan tüyü var adamda. Cazibesine Elif de kapılıyor. İş dışında başka bir şeyle ilgilenmek, kalbinin biri için çarpması ise iyi geliyor başlarda Elif’e. Ama sadece başlarda… Git gide Selim’in yörüngesinde yaşayan, o ne derse onu yapan, Selim tarafından sindirilmiş biri haline dönüşüyor Elif. Bunun aslında farkında olmasının yanı sıra ondan ayrılmayı da gönlü el vermiyor. Adeta çıkmaz sokak…
Elif kendisine rağmen bir değişimin ve dönüşümün içine giriyor. Herkesten, her şeyden uzaklaşıp İtalya’ya gidiyor. Bakalım bu yolculuk ona neler katacak?
Zaman zaman Elif’e çok kızdım. Arkadaşlarının yaptığı gibi ona kendine gel, kendinin değerini bil demek istedim. Bazen de yalnız değilsin diyip sarılmak… Karakterle bütünleşebilmek okurken en önem verdiğim şeydir. Elif seni unutmayacağım 
Ezgi karaşin çok güzel bir hikaye ile buluşturmuş bizi
