Herkes hata yapar derler. İnsanız yanılırız. Bazen dönüşü olmayan yollara girilir doğru gibi gelen ama aslında çok yanlış olan kararlar alınır, pişman olunur. Geriye dönülemez, o adım atılamaz. Belki gururdan belki de alacağı tepkiden korkar insan… Sonra dönüp kendine bakar ; “Ben ne zaman bu hale geldim? Nasıl böyle biri oldum?” Diye sorar kendine. Anlam veremez olanlara. İşte öyle bir dönemdeyim. Kendimden uzaklaşıp, kendimi anlamadığım bir dönem. Ve fark ediyorum ki aldığım yanlış kararlardan ötürü yanımda beni anlayabilecek bir insan da yok. Yani demem o ki ; bir anlık düşünmeden alınan bir karardan dolayı yaşanılan pişmanlık insana sadece gözyaşı bırakıyor. Ağlayamadığım, içime döktüğüm her göz yaşında aklıma geliyor içinden çıkılamaz bir duruma giriliyor olurda aklına düşersem bana gelmekten çekinme olur mu? Ben bunu şuan yapamıyorum çünkü…
Sizlere tavsiyem hiç kimseyi gözünüzde büyütmeyin. Yüksek yüksek yerlere koyduğunuz, nice anlamlar yüklediğiniz, ulaşılmaz bulduğunuz insanlar sizin düşüncenizdekinden çok farklı çok basit kısacası hayal kırıklığı olabiliyor. Demem o ki kimseyi gözünüzde yüceltmeyin. :) (:
Demem o ki, kimseye gereğinden fazla anlam yüklemeyin. unutulmayacak anı, silinmeyecek insan yok. kimse için kendinizden, gururunuzdan ödün vermeyin. vazgeçilmez olan sizsiniz bir başkası değil, önce kendinize değer verin kişiler gelip geçicidir. siz hep kendinizle berabersiniz
Zorlanacağın değil de artık kaldıramayacağın ağırlığı daha fazla tutmak yalnızca seni sakatlar.
Bu senin ne kadar güçlü olduğunu değil, ne kadar ahmak olduğunu gösterir.
Demem o ki; doğru yerde pes etmek, geri çekilmek ya da birini hak ettiği yerde bırakmak yarı yolda bırakmak değildir. Güçsüzlük hiç değildir. Bu öz saygını yitirmemektir.
✍️ Murat Çağlar
Eksiksiz insan yok,
münasebeti artılarıyla olmayan insan var. Yani demem o ki özgüvensiz olduğunuzu düşünüyorsanız hatayı ana odağınızı negatiflerinizde tutarak yapıyorsunuz. Yoksa işin aslı hepimiz negatif/eksi yanlara sahibiz. Ama bazılarımız ilgisini iyi taraflarında tutuyor.
Hayatın anlamsız çağındayız,
Ağlasak sebebi çok,
Gülmek istesek nedeni yok,
Kalsak kalacak yerimiz;
Kaçsak kaçacak yerimiz yok,
Demem o ki;
Öyle boș, öyle doluyuzki
Anlatsak anlayanımız yok,
Anlamış gibi yapanın da samimiyeti yok...