Acının dayanılmazlığını yaşayan, altları kırış kırış mavi gözlerini, kül gibi olmuş yüzünü. Tüm bunlar korkudan mıydı diye sorsanız, o gün evet korkudan derdim. Bugün de evet derim, ama o gün ölüm korkusundan sarardığını sanırdım, bugünse, yaşama korkusuydu yüzünde gördüğüm acı diyebilirdim.