"Temas etmenin Yaşamsal Önemi" üzerine bir araştırma
İnsan açısından ilişkinin ne kadar kritik ve yaşamsal bir değere sahip olduğu üzerine gerçekleştirilen önemli bir araştırma var.
Rene Spitz, 1940'larda yetiştirme yurtlarında büyüyen bebekler üzerinde bir gözlem yaptı.
II. Dünya Savaşı sırasında ailesini kaybetmiş ve devlet koruması altına girmiş binlerce bebek yetiştirme yurtlarına alınmış. Bebeklerin bütün bakımları ve temel ihtiyaçları düzenli ve dengeli şekilde karşılanmış. Karınları doyurulmuş, temizlenmişler, sıhhi bir ortamda hastalıklarından yalıtılmış olarak büyütülmeye çalışmışlar. Ancak bir zaman sonra beslenme, temizlik, uyku gibi tüm temel ihtiyaçları karşılandığı halde bebekler arasında ölümler gerçekleşmeye başlamış.
Bu beklenmedik nedensiz ölümlerin, anne sevgisi alamamak tan kaynaklandığı tespit edilmiş sonra. Yani bir bebek için güven duyduğu sevgi nesnesinin (annenin) olmayışı ölümle eşdeğer..
sevilmemesinin Hayati ihtiyaçları giderildiği halde insanın ızdırap verici bir deneyime dönüştüğü inkar edilemez bir gerçektir.
Sayfa 17Kitabı okudu
Mahal Edebiyat, şimdiye kadar yayımlamış olduğu kitaplardan okuduklarımda, amatör ruhuyla profesyonelliğin iç içe geçtiği, nitelikli çalışmaların ortaya konduğu bir platform izlenimini bırakmakta bende. Aynı çatıda 
Hatice Akalın tarafından kaleme alınan 
Çok Bekleyince Acır da bunun
Çocuğu Ezber Noktasında Terbiye Etmek
Karakteristik yağı dengeli olup, akılda olgunluğa erdiği vakit, çocuğun zihin açısından uyanık olmasını gerekir. Kim bir çocukla rızıklandırılırsa; onunla beraber çalışsın. Zira başarı böyle yapmakla gelir. Çocuk sahibi kimsenin, küçüklükten itibaren çocuğunu temizlik ve taharete alıştırması, edep ile yetiştirmesi gereklidir. Çocuk beş yaşına varınca ilim ezberine başlaması gerekir. Küçük yaşta yapılan ezber taşa nakış yapmak gibidir.Ne zaman ki çocuk buluğa erer de, kendisinde ilmi elde etmeye teşvik edecek bir gayret olmazsa, bu çocuk için artık felah/kurtuluş yoktur.
Sayfa 30Kitabı okudu
Türk Aydını
Türk aydınlarının çoğu tek boyutlu oluyordu. Ekonomi bilse edebiyattan anlamıyor, edebiyatçı olsa müzik bilmiyor ya da bazı müzikçiler gibi başka hiçbir şeyden anlamıyordu. Edindiği kültürü dengeli bir biçimde hayatına yayan bir yirminci yüzyıl aydınına çok zor rastlanıyordu.
Önceleri bir aydın hareketi olarak başlayan ve entelektüel bir açlığı gideren sol hareket, yavaş yavaş aydınları ve kentlileri dışlayan bir köylü nefretine dönüşmüştü. Artık düzgün Türkçe konuşmaktan bile utanır olmuştu insanlar. Temizlik, kibarlık, kültür birikimi, yabancı dil bilmek gibi bütün erdemler, saklanacak birer kusurdu.
Sayfa 121Kitabı okudu
