Sanki acılarla dolu bir dünyada mutlu olmak, bir insanın işleyebileceği en alçak suçmuş gibi.
Öyleyse bu iş nasıl olacaktı? İnsan birini nasıl yargılayacak, hakkında nasıl düşünecekti? Bir sürü şey bir araya gelip biriktiğinde duyduğı şeyin hoşlanma mı, itilme mi olduğuna nasıl karar verecekti? Zaten bu sözcüklerin anlamı neydi ki?
Sayfa 25 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, çev. Sevda Çalışkan, 18. Basım 2024Kitabı okuyor
Konyaaltı sahili gibi
Burada sanki su kurumuş toprakta durağılanmış olan düşünceleri yukarı kaldırıp yüzdürüyor, hatta bedenlerine bile bir tür fiziksel rahatlama sağlıyordu.
Sayfa 20 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, çev. Sevda Çalışkan, 18. Basım 2024Kitabı okuyor
"...insanların bizlere yakın ya da bizlerden uzak olmaları çok şeyi değiştiriyordu."
Sayfa 232Kitabı okudu
Sen, ben, o geçip gidiyor,
dünya üzerinden siliniyoruz.
Hiçbir şey yerli yerinde kalmıyor.
Sayfa 179
"...çünkü hiçbir şey sadece tek bir şeyden ibaret olamazdı."
Sayfa 226Kitabı okudu
"İstemek ve sahip olamamak... bu, kalbini nasıl da tekrar tekrar acıtıyordu!"
Sayfa 217Kitabı okudu
"Bir şeyler söylediğimizde her şeyi mahvetmez miyiz? Susarak daha çok şey anlatmış olmaz mıyız?"
Sayfa 209Kitabı okudu
Ama sen gönlüme sevdanın adını yazmıştın Ben aşkına tutulmuş bir deli candım
Sen gönlüme sevdanın adını yazdın
Ben aşkına tutulmuş seni ararım
Belki de ilk aşk
Belki de ilk delilik
Çocuk olmak güzeldi,
Çocukluğunu yaşayabildiğin sürece...
Eskiden daha mı güzeldi herşey
Yoksa çocuk olduğumuz için mi öyleydi
Ama birşeyler eksikti.
Belki de.
Eski renkler.
Bilinmeyene yürümek garipti
Hayat belki de
Bilinmeyene yürümekten ibaretti
Bir sonraki
Atılıp atılamayacağı
bilinmeyen bir adımın
Götürüp götüremeyeceği
bilinmeyen bir yolun
Sonundaki bilinmeyenlerden
oluşuyordu herşey
Ve hiçbirşeyi önceden bilmek
mümkün değildi
Aslında yürütülmekti
sonunu bilmeden yürümek