MERHABA!
Cengiz Aytmatov'a bu kadar güzel ve farkındalık yaratıcı bir kitap yazdığı için büyük bir hayranlık ve saygı duyuyorum. O susuzluğu, açlığı, çaresizliği, korkuyu, gerilimi iliklerime kadar hissettim. Bu tarz kitapların insanlarda zamanımızın en büyük eksikliği olan empati duygusunu geliştirdiğini düşünüyorum. Açlık ve susuzluğu ilk defa bu kadar yakından tanıyıp ne kadar korkunç olduğunu gördüm. Kitabı bitirdiğimde büyük bir suçluluk duygusu duydum. Dünyada o kadar çok açlık ve susuzlukla cebelleşen Kirisk gibi çocuklar, Emrayin gibi çaresiz babalar var ki, peki ben bu durumun çözülmesi için ne yapıyorum? İlgili bir haber bile gördüğümüzde bakmaktan kaçıyoruz, sanki bizim o yöne bakmamamız bu olayların yaşanmaması anlamına geliyor.
Herkesin okuması gereken mükemmel bir kitaptı. Kesinlikle tavsiye ediyorum. İyi okumalar, hoşça kalın!