"Siz hep böylesiniz işte, ölümsüz ruhlarınızı yere göğe koyamaz, idealize edersiniz, sonra da ölmekten korkarsınız. "
Sayfa 76Kitabı okuyor
Kendi yaşamıma zerre kadar değer vermezken yaşamayı hiç bu kadar istememiştim.
İnsanın yaşamında her şeye değecek, bu uğurda ölmekten kaçınmayacağı bir şeye yol açacaksa; sevmek, sevilmekten daha iyi be güzeldi.
Benim hatam ise bir kere kitapların kapağını açmak oldu
Sanki bütün yaşamları boyunca mikrop kapar gibi zulüm ve kötülük kapmışlar ve yaşarken sevilmedikleri gibi sonunda da sevgisiz ölüyorlar.
Ve dediği gibi de Tanrı kendisinden ölmesine izin vermeyecek ölçüde nefret ediyor gibiydi.
Yaşam ona karşı adaletsiz olmuştu. Onu şu an olduğu gibi biçimlendirerek ona pis bir kazık atmıştı ve o günden beri de pis kazıklar atmayı sürdürmüştü.
Kimden nefret ettiğini tahmin etmek kimden etmediğini tahmin etmekten daha kolaydı.
Çünkü içinde onu bütün dünyadan nefret etmeye yönelten habis bir şeytan görmeye başlamıştım.
"Yalvarırım beni rahatsız etmeyin!"
Sayfa 352Kitabı okudu
"Ah, yürekli, yiğit kadın," dedim yüzüne yeniden yaşam belirtisi gelirken."
Sayfa 334Kitabı okudu
Neydi bu? Gözlerimiz, söyleşme istenci- mizin ötesinde birbirleriyle konuşuyor olabilir miydi?
Sayfa 327Kitabı okudu
Gizemli bir duyguyla yüreğim sıkışmış bir halde uyandım. Sanki çevremden bir şey eksilmişti. Ama uyanmamı izleyen saniyelerin ardından eksikliğin rüzgârın yokluğundan kaynaklandığını kavradığımda, gizem ve sıkışma duygusu yok oldu. İnsanın ses ve devinimin dur durak bilmeyen şokuyla düştüğü sinirsel gerginlik içinde uykuya dalmış ve üstümdeki etkisi artık ortadan kalkmış bir baskıyla yeniden karşılaşacağım endişesi içinde gergin uyanmıştım.
Sayfa 297Kitabı okudu
Ve şimdi de, ömrümde ilk kez kendimi bir başkasından sorumlu hissediyordum. Ve bu da sorumlulukların en ciddisi olsa gerekti, çünkü o, benim dünyada hakkında düşünmeyi en çok sevdiğim kadın, küçücük bir kadındı.
Sayfa 281Kitabı okudu