Maviye açılan sokaklar
Şehrin basamak basamak denize doğru indiği, bütün sokakların önünde sonunda denize açıldığı, araya yolun girmediği zamanlardaydım.
Sayfa 34Kitabı okudu
Karanlık vurunca gemileri kıyıya
Açarım kapını, kurur mercan;
Denize doğru ölür martılar
Gölgesi kan yüklü bir adadan.
Gümüş yapraklı bir ağaçtır,
Uzatır güverteme dünyayı;
Götürür çılgın bir denizci
Üşüyen dudaklarında ayı.
Ansızın başlanır saçlarımıza,
Çürür yelkenler, kurur mercan;
Ağzını kanla yıkayan çocuk
Usanır ölmeyi aynı silahtan.
Şen Bilim
"Yaşadığım en harika ocak ayına - tüm kitap o ayın hediyesidir- olan borcumu dile getirdiğim bir şiir yeterince açık ediyor, bilimin hangi derinlikten gelerek neşeli olduğunu:
Sen ki alevli mızrakla
parçaladın buz ruhumu
şimdi koşuyor en yüce umuduna uğaldayarak denize doğru:
Hep daha parlak ve hep daha sağlıklı, en sevimli zorunlulukta özgür,-
senin mucizeni övüyor,
en güzel ocak ayı!"
Manzara
Sen her sabah oturur, denize doğru bakarsın
Ben karşında oturur sana bakarım
Kendini denize düşmüş farzet. Çabalarsan boğulacağını düşün. Anladın mı? Çabalamak, çırpınmak fena. Tehlikeli. Gözünün önüne getir. Kendini, suyun yüzünde serbest bırak. Daha serbest. Daha serbest. Hiç sıkma kendini. Kollarını, bacaklarını tamamiyle rahat bırak. Korkma. Ben de senin yanında yüzüyorum farzet. Şimdi gözlerinin önüne bulutsuz, masmavi, sakin bir gökyüzü getir. Bulutsuz, masmavi, sakin. Bulutsuz, masmavi sakin... bulutsuz masmavi, sakin... Suyun yüzünde, arkaüstü, bir yatağa uzanmış gibi rahat, kıyıya doğru yüzüyoruz. Anladın mı? Bu emniyeti çırpınmaktan, çabalamaktan, haykırmaktan sakınmaya borçlusun. Düşün bunu. İyi düşün: Çırpınmak ve çabalamak batmaktır; haykırmak boğulmaktır; sakin ol.
Kendini bırak. Emin ol. Batmayacağına, selâmete çıkacağına emin ol. Bak, şimdi ne kadar düzeldi. Yine gözönüne getir. Bulutsuz, masmavi, sakin bir gökyüzü. Tehlike geçti. Sahile yaklaşıyoruz.
