Deniz Maria Çetin
@denizmariacetin
Burası benim not defterim
İstanbul
13 May 1997
87 reader point
Joined on November 2018
Sabitlenmiş gönderi
“Patron," dedi, "taşların, çiçeklerin, yağmurun söylediklerini bir bilseydik! Belki bağırıyorlardır, bağırıyorlardır bize de işitmiyoruzdur. Nah işte, tıpkı bağırdığımız halde, onların da bizi duymadığı gibi. Dünyanın kulakları ne zaman açılacak patron? Ne zaman gözlerimiz açılacak da göreceğiz? Taşlar, çiçekler, yağmur ve insanlar, kucaklarımız
ne zaman açılıp birbirimize sarılacağız?”
Reader Follow Recommendations
Çiçekçilerin asla demir parmaklıkları olmaz. Kimse çiçekleri çalmayı aklına getirmez.
Sayfa 39Kitabı okudu
Keyfi idareye bırakılmış bir ülkede insanın hayatını dürüstçe kazanamayacağını anladım.
Sayfa 194Kitabı okudu
Izdıraptan belin büküldüğünde, dünyanın üzerine ebedi bir gece çöksün istediğinde, yağmurun ardından ışıldayan yeşilliği düşün, düşün bir çocuğun uykudan uyanışını.
Sayfa 103Kitabı okudu
Hiçbir şeye şaşırma, hakikatin de insanların da iki yüzü vardır.
Sayfa 63Kitabı okudu
Bir, üç veya yedi, ben ömürlerimin hepsini şimdiki gibi, şu taraçaya uzanıp elimi saçlarında gezdirerek geçirirdim.
Sayfa 102Kitabı okudu
“Allah kahretsin” dedi, “dünyada hoş şeyler de var hakikaten hoş şeyler yani. Hepsini birden ıskalayacak kadar da salağız biz. Olup biten her şeyi hemen o sefil küçük egolarımıza gönderiyoruz mütemadiyen.”
Sayfa 116Kitabı okudu
Dünyada bu kadar güçlü sevgi ve nefretle yaşayamazsın ki.
Sayfa 78Kitabı okudu
Babamın benden yapmamı istediği şeylerin, onun yapamadığı şeyler olduğunu düşündüm, ama bunu nasıl kabul edebilirdim ki.
Sayfa 15Kitabı okudu
