Deniz Papaker
@denizpapaker
"kitaplarda kaybolup, kitaplarla varolmak"
39 reader point
Joined on January 2019
Okuma Hedefleri
"Eğer ıstıraplarımız birisine yarayabilseydi, bir fedakarlık yapmış olmak düşüncesiyle kendimizi teselli ederdik."
…her gülümsemenin ardında sıkıntıdan bir esneme vardı. Her sevinç bir lanet, her zevk bir iğrenme gizliyordu ve en iyi öpücükler, dudaklarda gerçekleşmesi imkansız daha yüksek bir şehvet özlemi bırakıyordu.
O andan itibaren hayatı sadece bir yalan kumkuması haline geldi. Aşkını gizlemek için, tüllere sarar gibi yalanlara sarıp sarmalıyordu.
Reader Follow Recommendations
Onun sandığına göre aşk, şimşek parıltıları ve gök gürültüleri ile kendini birdenbire gösterir, göklerden düşüp hayatı altüst eden, iradelerimizi birer yaprak gibi söken, bütün kalbi uçuruma sürükleyen bir kasırgaya benzerdi. Bilmiyordu ki, evlerin taraçalarında oluklar tıkalı ise, hafif yağmurdan da göller hasıl olur…
Sakinlerine alışık olduğundan, bilakis, değişik, arızalı manzaralar peşindeydi. Denizi ancak fırtınaları için sever, yeşillikten ancak, harabeler arasına parça parça serpilmiş olursa hoşlanırdı.
Hele böyle, şimdiki gibi, yakınımda olduğun zamanlar. Sanki sol kaburgamın altında bir yerde bir ip varmış da bu ip senin sol kaburgana sımsıkı bir kördüğümle bağlanmış. Öyle sanıyorum ki aramıza dağlar, denizler girerse bizi birbirimize bağlayan bu ip kopacak. O zaman da için için kanlarım akacakmış gibi bir kuruntuya kapılıyorum. Sana gelince… Sen hemen unutursun beni!
Kısacası, onunla ömür boyu ayrı kalmak zorunda olduğumuzu, kendi kendime yinelemeliyim. Ama soluk aldığım, düşünüp hissettiğim sürece onu sevmemek elimde değil.
Her zaman severek okuduğum sayfalarla gözlerim arasına şimdi düşüncelerim giriyordu.
Tam olarak bilmediğim birtakım güzel şeyler gelecekti başıma sanki…
Sen çıldırsan seni deli gömleğiyle değil, kollarımla tutarım ben. Kollarını bağlasam da iplerin arasına sevgim dolanır.
Dinleyenin merakı, anlatanın diline haz verir.
Bazıları için ölmek kolaydı. Uğursuz bir trenin gelmesi yetiyordu, tamamdı bu iş. Ama benim için göklere uçmak ne kadar güçtü. Herkes engel olmak için bacaklarımı tutuyordu
''- Xururuca!
+ Ne var?
- Ağlamak kötü bir şey mi?
+ Ağlamak hiçbir zaman kötü değildir, budala. Neden sordun?
- Bilmiyorum, bir türlü alışamadım. Sanki yüreğim boş bir kafes...''
Hayata uzaktan bakarak ilgisizliğimde yitip gitmiş gibiydim.''
İnsan yüreğinin, bütün sevdiklerini içine alabilmesi için çok büyük olması gerektiğini bilmelisin.'