derler toydemir
derler toydemir
@derlertoydemir
33 reader point
Joined on June 2015
Şu anda okuduğu kitaplar
"There’s no freedom quite like the freedom of being constantly underestimated."
Çok uzun zamandır beni bu kadar eğlendiren ve içine çeken bir kitap okumamıştım. Gereksiz ve abartı kahramanlıklar içermeyen , her eylemin bir sonucu olacağını daha ilk sayfalardan bize gösteren çok güzel bir kitap.
Her ne kadar görmeyecek olsalar da , yazarı Scott Lynch'a ,türkçeye çevirilmesi ve basımında emeği geçen herkese teşekkür ediyorum.
Bütün dünyada ,özellikle de ülkemizdeki her vatandaşın okuması gerektiğini düşündüğüm kitap.
Benzeri olayları anlatan bir çok yazılı eser olsa da, bu eserler genellikle okuyucuya beklenileni verip, o karanlık ortamdaki ufak bir ışığa odaklanarak , "şartlar ne kadar kötü olursa olsun kahramanımıza güvenin elbet bir yolunu bulur" mantığıyla ve şans etkenini sömürerek yazılmışlar.
Bu eserde ise bir aydınlık yok.Olmuştan olandan ve olacaklardan bir kaçış olmadığını , bütün bu çaresizliği ve boşa olduğunu bile bile umut etmenin insanın ruhunda açtığı yaraları size sadece okutmakla kalmayıp hissettirebilen bir kitap.
Kişisel menkıbeden girip alice harikalar diyarına dönüşen bir eser.Okuması kısmen zevkli bir kitap olsa da ,benim gözümde ne yazık ki bir klasik değil.Kitabın vermek istediği güzel bir mesaj var ancak tek cümlelik bir mesajın başarılı bir şekilde kitaba dönüştürülmesi ise tartışılır.Kısa bir kitap olmasına rağmen içerik olarak dolu dolu.Hatta o kadar dolu dolu ki belli bir yerden sonra sorgulamayı bırakıyorsunuz ve "hadi neyse bunu da böyle kabul edelim" diyerek okumaya devam ediyorsunuz.Kitaptaki çoğu ciddi olay, oldubittiye getirilerek geçiştirilmiş.Okuduğuma pişman mıyım? Hayır. Bir daha okur muyum? Büyük ihtimalle.
Reader Follow Recommendations
Kitap okumaya değer mi ? diye sorarsanız açıkçası net bir cevap veremem. Kitap bana okuması hem zor , zaman zaman sıkıcı ve zorlama geldi.
Zor olmasının sebebi durak isimleri, VDNKh , Paveletskaya , Polyanka , Smolenskaya ...
Artyom şimdi nerede ? şimdi buradan şuraya nasıl ve hangi tünelden geçmişti ? derken elimde moskova metrosu haritası ile resmen turist moduna geçmek zorunda kaldım.
Sıkıcı ve zorlama gelen kısıma gelirsek ;
Belli bir sayfa okuduktan sonra Artyom gözümde ; elden ele yangına taşınan su kovası gibi gözükmeye başladı.Her başı sıkıştığında hiç tanımadığı biri el atması sonucu yoluna devam etti. Bir iki derken artık bu sefer nereden kim çıkacak da yardım edecek diye beklemeye başladım. Kitap sanki kendi içerisinde 6-7 farklı kitap birleştirilmiş, kitap çok sayfa olunca hikayeler kırpılmış ve kitaplar arası geçişleri sağlamak için de bu geçişi yapacak bir karakter kitaba kazandırılmış gibi.
Bunlara takmayan biriyseniz okurken zevk alabileceğiniz bir kitap.
Serinin ismini uzun yıllardır biliyor olsamda gerek önyargı gerekse fırsat bulamadığımdan okuyamamıştım.Geçen yıl yazar vefat ettikten sonra serinin ismi bir çok ortamda tekrar dillendirilmeye başlandı ve okuduğum olumlu yorumlardan sonra bir şans vererek okuma listeme ekledim.
Öncelikle taşlanabilirim ancak ilk kitap bir nebze hayal kırıklığıydı benim için.Kitapda geçen olayların çoğu , yüzeysel bir şekilde anlatılarak geçiştirilmiş karakterin gelişimi de resmen oldu bittiye getirilmiş. Bu sebeplerden dolayı kitapda bir derinlik yakalayamadım.
Ursula K. Le Guin'in emeğine saygı duyuyorum ancak , yazılı bir edebiyattan ziyade , çocuklara öylesine yüzeysel bir şekilde anlatılan , sıradan bir hikaye izlenimi yarattı bende.
Serinin diğer kitaplarında bu konularda bir ilerleme olup olmadığını bilmiyorum ama diğer kitapları okumayı yakın bir tarihte düşünmüyorum.
