18imi yeni doldurmuştum, canımdan öte dediğim can bağı kardeşim ve sevgilimin ihanetine kadar.. Yıkılmıştım. Ben yaşadığımı yaşadım daha ne acı yaşayabilirim ki demiştim o zamanlar. Köprüleri yıkmak, tekrardan güven inşa etmek de hiç kolay değildi benim için. Hiç ummadığım yerde hiç ummadığım bir zamanda biri çıkmıştı karşıma. Dünya iyisi de biriydi ama bende oluşan cam kırıkları zedeliyordu bizi. Zamana ihtiyaç vardı ama zaman yetmedi bizi biz yapmaya. Ömrü yetmemişti sevdiğimin. İsyan etmemiştim ama ihanet, ölüm .. Hepsi beni mi bulmuştu gerçekten. Tekrardan yeni başlangıçlar yeni arkadaşlıklar . . Sonrasında ne mi oldu bu sefer farklı ihanetler.. arkamdan kuyumu kazmalar, kıskananlar, menfaat için ikili ilişkiler.. Zayıf olmam bile dert olmuştu bazılarına. Oysa iştahım kesilmişti uykusuzdu geceler. O yüzdendi gözümün altındaki morluklar .. Otuzlu yaşlarımda hevesim kalmadı hiçbir şeye. Zaman ne gösterir bilinmez ama gücüm yok, güzel günlere inancım yok, umudum yok.. Şimdi düşünüyorum da herşey insanoğlu için.. Kim bilebilir belki başka bir hayatta..