Neden mutlu olamıyoruz kendimizle? Keyfimiz, neşemiz, mutlululuğumuz nasıl oluyor da bir anda, bir gözün açılıp kapanması arasına sıkışmış o küçücük zamanda hüzne, acıya, yaşa, kedere dönüşüyor?
Neden bu kadar arabesk yaşayıp, "bu bana yapılır mı lan" tribine giriyoruz?Kendimize bu cümlede zikrettiğimiz "bu" kelimesinin
Arkadaşlarım beni tanımıyorlar. Tanıdıkları Jülide, girmelerine izin verdiğim topraklardan ibaret; kendi güvenli bölgemi belirleyen dikenli tellerin önünü görebiliyorlar sadece. Arkatarafta, kimse ayak basmadığı için zamanla patikaları kaybolmuş, benliğimin karanlık ormanı var. İnsanın birkaç metre ötesini bile göremeye ceği sık bir orman; güneşsiz, ölü kuşlarla, kesik gövdelerle, ağlayan kayalarla, sahipsiz ve ürpertici seslerle dolu. Bazen o ormandan gelen tuhaf sesi duyanlar oluyor, bir şarkı mı, yoksa acı dolu bir inleme mi olduklarına karar veremedikleri için duymamış gibi yapıyorlar, dertsiz başlarına dert almıyorlar. Böyle yaptıkları için onlara kızmıyorum.
Sessiz Haykırış
Sızı
-İçli bir şarkı misali dert akıyor yüreğimizin notalarından...
Sayfa 27 - Destek YayınlarıKitabı okudu
sûzinâk bir şarkı ölmekten sana ne
asıl dert ölememek ne rahat ne huzur
Sayfa 27 - Belki sabaha karşı...Kitabı okudu
23:05 | İyi geceler <3
Müşküle tabi zulüm
Peki derdime dert ne diye
Beni anlamadın da kanatma canım’ ne olur 🌙
➳ youtu.be/12C-Zglg7gM?si=...