Şu sıralar her şeyi sorguluyorum.Kafamda bir dolu dünya kalbimde ise var derin bir sızı. Sanki nefes alırken aldığım nefes boğazımda düğüm düğüm olup duruyor ve sonra zorla yutkunup duruyorum. Uçurum kenarlarında buluyorum insanlığı. Yapılanlar hiç akıl alacak şeyler değil. Her şeyi geçtim çocuk anlatabiliyormuyum. Aklı dünyaya daha ermemiş,kendini savunmasını bile daha bilmeyen küçük yavrucaklar. Nasıl kıyılabilir ya aklım almıyor. Hadi herşeyi geçtim dini , mesepini,rengini. sizin çocuklarınız gözünüzün önüne gelmiyor mu hiç, aklınızın bir kenarından geçmiyor mu? Bu kadar mı gözünüz dönmüş. Sizleri Allah'ın adaletine havale ediyorum..
( İçim bulutlu şu sıralar biraz dertleşmek istedim )