Damla Çiğdem

Anla
Aşağılandığım bir sürü an oldu,bunun acısını kimseden çıkarmadım. Ellerimin tutmadığı,adım atamadığım bir sürü an oldu bunun için kimseye kızmadım. Savaştığım,devam eden bu hayatın adaletsizliği için kimseyi suçlamadım. Ne yaptıysam,ne yaşadıysam,ne hissettiysem bunun sorumluluğunu hep ilk başta kendimde gördüm. Sonra insanlarda. Ve defolu olanları çıkardım hayatımdan sessizce, kimseyi yıpratmadım. Ben defoluydum,beni de çıkarttılar sessizce. Uzatmaya gitmeden tek maçta ödeştik hepsiyle. Yaramız,beremiz kendimize kaldı,kimseye bağırmadık bunun için. Bunu başaramayanlar var,oldular. Uzaklaşabildim. İsterim ki tüm insanlar bunu başarabilsin. İsterim ki herkes kendinin farkında olsun. Çelişkilerle dolu,anlam karmaşıklığı ile çevrili olduklarını farkedip önce kendilerine baksınlar. Sorgulayacaklarsa ilk kendilerini, yargılayacaklarsa ilk kalplerini...Yaşamaya çalıştığımız bu dünyada isterim ki kimse kimseyi yormasın. Düşünceler/Damla Çiğdem
Reklam
Ruhun İkilemi
Pek gayet kızgınım. Emek verdiğim, büyüttüğüm sevgimin muhataplarının yanımda olmuyor olmalarına. Aslında gerek yok,sevgim bende. Kızıyorum ve istiyorum. İkilemimin büyüsüne kapılıyorum, akışa bırakıyorum ve diğer yandan müdahalede bulunmak istiyorum. Seviyorum ve bırakıyorum. Bırakınca sevdiğimi anlıyorum, müdahalede bulununca nefretimi görüyorum. Korkuyorum ve korkuyorum.